Emily ilk kitapta baya üzülmüştüm. Kendi iç dünyası rengarenkti ve bunu dışarı yansıtmaya çekinmiyordu. Eh haliyle başını hep belaya sokuyordu. Babası onu rahat büyütmüştü ama şimdi Yeni Ay çiftliğinde, anne tarafı akrabalarının yanında sözde disiplin edilerek büyüyordu. Hikayede geçen dönem toplumun baskıcı kurallarının yoğun olduğu bir dönem. Öyle ki her küçük davranis ya da sözcük utanç verici bir kinamaya, dolayısıyla insan ruhunu zedelemeye neden oluyor. Emily 14 yaşına kadar bir şekilde idare etti. Toplumun ondan beklediği şekilde biraz davrandı. Eh dik başlı bir kız, kendi bildigini okumaya devam ediyor tabii. O Murray mıdır nedir o gururu da var.
Sonra başka bir kasabada yaşıtlarının gittiği okulda eğitim görme şansı yakalıyor. Akrabaları bu konuda destekçi. Ama üç yıl boyunca evinde kalacağı akrabası belki de diğer akrabalarının arasında en fenası. Dul, huysuz, gıcık bir kadın. Sürekli Emily'i suçluyor, sinsi olmakla suçluyor ve çok şüpheci. Okulda ve çevrede kabul görmeye çalışırken genç kız olarak değişime ayak uydurmaya da çalışıyor.
Bu hikayede hem toplum psikolojisini, hem toplumun kadına ve edebiyata bakışını da görebiliyoruz. Sanırım eski dönemlerde her ulusta edebiyata ve sanata büyük saygı ve destek vardı. Şimdi pek saygı göremiyorum. Emily yazar olmak istiyor. Berbat siirlerini düzeltip bir dergide yayınlamak en büyük hayali. Benim şiirlerimden kötü olduklarini sanmıyorum
Bakalım üçüncü kitapta ne olacak? Ben sevdim ama çocuklara göre değil bu versiyonu haberiniz olsun. Kalın kitap çünkü
