En Uzun Gece
Ahmet AltanEn Uzun Gece Gönderileri
En Uzun Gece kitaplarını, En Uzun Gece sözleri ve alıntılarını, En Uzun Gece yazarlarını, En Uzun Gece yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Başını eline dayadı, vücudu hafifçe öne doğru yığıldı, artan karanlıkla birlikte terk edilmiş bir kentin sokakları gibi tehditkar bir yalnızlık içini sıkıştırıyordu, bir an soluk alamıyormuş, odadaki hava tükeniyormuş duygusuna kapılarak oturduğu yerden hızla kalktı.
Merdivenlerden koşarak inip dışarı çıktı.
Güneş batmıştı, köy gölgelerden yapılmış bir kabartma gibi gözüküyordu, evlerin arasından barakaların pencerelerinden yansıyan parlak florasan ışıklarını gördü. Yüz metre ilersinde ki karakolun önünde bir asker ovaya bakarak nöbet tutuyordu.
O anda içindeki keder ve yalnızlık öylesine derinleşti ki bir daha bu duygudan asla kurtulamayacağından korktu.
"Bunu affetmeyeceğim" diye düşündü.
Bütün duygulan değişsede bu kararının değişmeyeceğini, affetmeyeceğini biliyordu.
Büyük tehlikelerin kenarında yaşayan insanların zamanla bir cesarete dönen alışmışlığıyla konuşuyor, bu alışkanlığın içinde sanki neye alıştığını da unutuyordu.
Hepsinde de aynı yüz vardı.
Dünyaya biraz küskün ve uzak bakan, kenarları çizgilenmiş .
gözler, geniş bir alna düşen kırlaşmaya başlamış inatçı bir perçem ve bu görüntüye hiç uymayan alaya bir kahkahayla genizden gelen, kelimeleri dolu dolu söyleyen boğukça ger gin bir ses. Bu yüzü, kendisini nasıl güldürdüğünü her hatır ladığında ruhunda beliren o acı dolu karmaşa gene oradaydı:
öfke, nefret, "ben onsuz yaşayamam" inana ve şefkat.
Yabanalığın yarattığı yalnızlık duygusu öylesine yoğun du ki belleği neredeyse çılgınca bir çabayla geçmiş e ,kendin den saklamaya çalıştığı anılarına dönüyor, oradan en güzel olanlarını bulup çıkartıyordu.
Öyle bekle mediği bir yere gelmişti ki kaybolmakla geçmişe sarılmak ara sında bir seçime zorlanacağından korkmaya başlamıştı.