Aristoteles'in ahlâk öğretisinin büyük bir kısmı son derece sıkıcıdır, özenle orta yolu bulmak genellikle böyledir zaten. Ahlaken sorunlu olan her durumda bizim için doğru "ortayı" seçmeyi yavaş yavaş öğreniriz. Orta yol öğretisi cesaret söz konusu olduğunda biraz anlam kazanabilir.
- İyi ama doğruyu söylemek ile eşini aldatmak arasında nasıl bir "orta yol" bulabilirsin?
İnsanların çoğu iyi eylemleri "programlandıkları" için değil tercih ettikleri için gerçekleştirdiklerini düşünerek kendilerini övmekten hoşlanır. O hâlde karakterimizin ahlaki temeline toplumun hemen hiç etkisi olmaması mümkün müdür?