«Güzel bir gardrop gibi mi? Arkası gene de uydurma bir tahta parçasıyla kapatılmıştır. Görünmez diye ... Görünmeyeni, gösterilmeyeni, bilmek gerekir. Çünkü, gardrobu satarken sırtını döndürmezler hiç..''
Tesadüfen rastladığım ve okudukça hayran olduğum küçük bir hikaye. Acı gerçekler kavramını en çarpıcı şekilde hissettiğim bir hikaye oldu diyebilirim. En derine, insanların, ilişkilerin 'dark side' ına iniyor yazar. Ve bunu çok ustalıkla yapıyor. Karamsar bir hava var eserde. İlk satırlardan o duyguyu hissediyorsunuz. Hatta 2 gündür bu duygudan çıkamadım denilebilir. Kadınların toplumdaki yerinin aslında hiç değişmediğini, hep bir adım geride olduğunu hatırlattı bu kitap bana. Ne kadar da tüm eşit haklara sahip olduğumuz söylense de, toplumun bize dayattığı değerler, bizi insan olarak hep 2ci planda tutmaları, bedelleri hep daha ağır ödememiz, korkularımız, kaygılarımız ve erkeklerin bir çoğunun toplumdaki itici tavırları ve söylemleri.. Okurken kızmamak elde değil.. Üzülmemek de.. Bir çok şeyi hatırlattı bana.. Haksızlıkları... Toplumda rastladıklarımızın en önde gelen bulgusunu: haksızlığı.. Çekilmez bir şey..
Bir mutluluk tanımı var kitapta.. Bu tanımı kendimde ve bir çok kadının dünyaya bakışında daha çok gördüm ben:
''Yarından emin olabilmektir gerçek mutluluk ..''
Keşke bunu her kes anlasa... Güzel kitap, sorgulatır her şeyi..
