Elinde aşkının kırık oyuncak gibi tarumar oluşu onu pek kahrediyordu. Şimdi artık her şeyi unutmak,onu defetmek istiyordu. Mademki o da yalandı. Artık hatta unutmak değil,ondan nefret ediyordu. Hâlbuki ne kadar sevmişti, değil mi ?
Ah bu bakışların bazen nasıl manaları, nasıl incelikleri, nasıl renkleri vardı...Ne ifade edilemez,hissettirilemez,ne anlatılamaz şiirleri, şairaneliği, insanı nasıl birden saadet göğüne ulaştıran renkleri vardı!