Eylül Öyküleri
Demirtaş CeyhunSözler ve Alıntılar
Ne kadar da güzel
Galiba, insanları da, kendileri için kurdukları dünyanın çapına bakarak, eksenine bakarak değerlendirmeli... Çünkü, kimilerinin dünyası meğer öylesine küçükmüş ki... Anca fizik güçlerinin boyunda. Kimi bileğinin gücü kadarcık bir dünya kurmuş kendine. Kimi, ailesinin gücü kadar. Kiminin dünyasının çapı, parası kadar. Kimininki ise bir sandan oluşmuş, bir makamdan oluşmuş, bir rütbeden oluşmuş. Oysa kimilerinin de öylesine büyük ki dünyaları.. Bir evren, hatta bir galaksi.. Kişinin fizik gücüyle oranlanabilir mi hiç?...
Sayfa 22Kitabı okudu
Ölüme niye bunca düşkün bu millet Yarabbi? Şarkısı ölüm, türküsü ölüm... Ölümü, şehitlik filan demiş amaç haline bile getirmiş. Kutsallaştırmış. Ölümle ilgili bunca fiil, bunca deyim, başka dilde de bulunsun, olanaksız. Ölmek. Zıbarmak, Cartayı çekmek. Nalları dikmek. Kalıbı dinlendirmek. Postu sermek. Kuyruğu titretmek. Postu deldirmek. Defteri dürülmek. Elleri iki yana gelmek. Günü yetmek. İşi bitmek. Daha neler... Hıh...
Sayfa 51Kitabı okudu
Aslında hangimiz normaliz ki? Hangimiz yorgun değiliz ki?
Sayfa 88Kitabı okudu
Doğa da, insan kadar acımasız. Yaparken, yaratırken alabildiğine nazlı, ama yıkarken üstüne yok doğrusu... Eline çabuk... Bencil... Tıpkı insan gibi...
Sayfa 22Kitabı okudu
Ve öylesine yalnızdı ki şu an... Kendisini öylesine yalnız duyumsuyordu ki... Güçsüz, kimsesiz, umarsız.
Sayfa 68Kitabı okudu