"Zaman" diyordu kendi kendine. "Ne garip."
Garip olan sadece zaman mıydı, yoksa zamana sığan her şey miydi? Belki sadece kendi hayatıydı garip olan. Belki de istediği halde bir türlü olmayan, olmamaya yemin etmiş şeylerdi...
Benim yaram öyle seninki gibi bir gönül meselesi değil, bir ömürlük sancısı olan dermansız bir yaradır. Varsa iki parça derman dilinde sen söyle, ben dinlerim."
Diline iki kelime düşen herkes bir bir konuştu. Kimi kızından, kimi bacısından, kimi komşusundan anlattı durdu. Fakat hepsinin ortak noktası küçük yaşlarda evlenen kızlardı ve herkes buna aşinaydı...