Galaksi Kıyısında Geceyarısı Pikniği
Arman KalEn Eski Galaksi Kıyısında Geceyarısı Pikniği Sözleri ve Alıntıları
En Eski Galaksi Kıyısında Geceyarısı Pikniği sözleri ve alıntılarını, en eski Galaksi Kıyısında Geceyarısı Pikniği kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Gördüklerimiz yada işittiklerimiz aslında varlığın gerçek hali değil yalnızca duyu organlarımız tarafından kavramsallaştırabildiğimiz kadarıdır ve kavramsallaştırma yetimiz geliştiği ölçüde kainat algımız da değişmektedir.
Sayfa 105
İki gücün bitmez savaşıydı; zaman ve madde. Birlikte doğan bu iki kardeş başlangıçtan beri birbirinin düşmanıydı. Zaman maddeyi kemiriyordu. Madde koca bir organizmaydı hayatta kalmaya çalışan. Kendine yaşam üreterek direniyordu çürümeye. Zaman, sayısız minik sivri dişleriyle sabırlıydı. Ahesteydi ritmi. Sonsuzdu savaş.
Sayfa 94Kitabı okudu
Temelde canlı ve cansız varlıklar aslında aynı prensipte hareket ederler; kendileri için planlanmış yörüngelerini izlerler. Canlıların tek farkı bunun kendi kararları olduğunu düşünmelerini sağlayacak bir mekanizmayla doğmuş olmaları.
Sayfa 153Kitabı okudu
"Hiçbir konuşma kafasının içerisinde kendisiyle yaptığı konuşmanın yerini tutmuyordu."
"Ölmeden de bir mezar taşın olabilir. Bazıları kendi hayatlarının hayranlarıdırlar ve anılarını tekrar tekrar izlemekten başka anılar yaşamaya vakitleri kalmaz. Geçmişe saplanıp mutlu olur ve böylece henüz yaşarken hayatlarını bitirebilirler."
"Torunlarıyla şen kahkahalar atan tonton bir ihtiyar olabilirdim. Ama hastalıklı bir tutum yalnızlık. Kadınlarsa sıcak, sulu, kaygan çukurlarıyla dudaklarını açmış tuzaklardı. Hepsi geride kaldı, son demdeyim şimdi. İçine fırlatıldığım evrenin bağırsaklarının son boğumundayım artık. Evren kısa bir süre sonra sıçacak beni.
Tekrar hatırlamıştım kim olduğumu. Ait değildim buraya. Kaçmak istedim. Ama ilk adımı attım caddeye doğru. Cesaret gerektiriyordu. Cesur olabilmek için korkmak gerekiyordu. Yalnızca korkan biri cesurca davranabilirdi.
"Uykunun eşiğindeki bir adam günün karmaşasını ne kadar ciddiye alıyorsa ölümün eşiğindekine de hayat o kadar ciddi gözüküyor."