Sitemli Kübrick
@aegean97
INTJ
Letterboxd: boxd.it/53fNz
“Ne çok gülmüşümdür, keskin pençeleri olmadığı için kendini iyi zanneden zayıflara.”
Biyomedikal Mühendisliği
İEÜ
İzmir
211 okur puanı
Eylül 2019 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
Hayatlarıyla yanlış olanların ölümleriyle doğru olmalarına imkan var mıdır?
Bir kitap okudu
360 syf.
9/10 puan verdi
·
Beğendi
Nereden bilebilirdi insanoğlu? Varlığının sonuçlarını. Hepsinin de yanıtı aynıydı: Hiçbir yerden...
Okur Takip Önerileri
Her hareketin nihai sonucu acıydı ve belki de, insanoğlu bunu bilse, hiç doğmazdı. Belki de daha kötüsü, bütün bunları bilse de doğmaya devam ederdi. Ne de olsa, insandı ve doğası gereği arsızdı. Doğmak için her şeyi yapardı. Gerekirse karnından çıktığı annesinin leşini doğumhanede bırakır, hatta dünyaya ikizine yapışık bile gelir, ama yine de doğardı...
Oğuz Atay’a aşık olmuş. Ama günlüklerinin hiçbir yerinde bundan söz etmiyor. Sadece şöyle bir cümle geçiyor: “O, hayatım boyunca tanıdığım, aşık olunacak tek adamdı.”
Ben hayatıma devam edemem ve hiçbir şeyi unutamam! Çünkü Oğuz Atay’ı da okudum, seni de tanıdım…
“Ya hayatlarının anlamını bulamayanlar?” diye söze girmişti kızılderili. “Onlar ne olacak?” Onlar da, göğüslerinde bir et parçasıyla canlı canlı çürüyecekler. Ve buna da, yaşamak demeye devam edecekler!”
İnsanlardan geriye kalanlara mezar taşı denirdi.
Birçok yönden kontrolüm altında olmayan ve sık sık benim dışında karar veren bir kişiliği sahiplenmek zorunda kaldım.
Jean-Paul Sartre
“Üzerime konan ipoteği sahiplenmem gerekti, çünkü bu “Başkaları için ben”dim. “Kendim için ben” diye bir şey yoktur. Başkaları için olmadığı gibi “Kendim için ben” işkencedir, ıstıraptır.“
Jean-Paul Sartre
Şimdi “Biri” oldu öyle mi?
Derdi korku değil, korkuyu beklemekti. Ve korkuyu beklemek, korkudan beterdi. Bir zamanlar, birinin yazdığı gibi…
Hayatta kalanlar, ölülerini anmak için, en son görüldükleri yer olan mezarlarına geliyor ve başlarında durup birkaç kez burun çektikten sonra, zamanında az para vermedikleri mermerleri yıkatıyorlardı.
“Aslında hiç kimse kitap okumaz, kitaplar aracılığıyla kendini okur.”
Anlatacak hiçbir şey yoktu. Çünkü kimsenin anlamasına imkân yoktu.
“Hasta mısın?” diye sordu Derdâ.
“Hayır!” deyip kahkaha attı Steven. “Tabii ki değilim. Aslında evet, öyleyim. Hasta sayılırım. Erkeğim. Ve bundan kurtulmak istiyorum.