-Fazlasıyla spoiler içermektedir-
Kitap çok güzeldi. Severek okudum. Müjdat Gezen'in anlatımı çok samimiydi. Kendini çok güzel eleştirmiş bazı konularda. Kim ne düşünür umursamadan, olduğu gibi anlatmış. Hayatına, kişiliğine dair bilmediğim birçok şey öğrendim. Dostu Aziz Nesin'e yer verdiği anılar ise daha önce okumadığım ayrıntıları içeriyordu. Bir anıda Aziz Nesin 'Benim Delilerim' adlı bir kitap yazıyor, Müjdat Gezen de niye kendisine yer vermediği için Aziz Nesin'e soruyor. Bunun üzerine Aziz Nesin; seni sıradan deliler arasına sokmak istemedim. Seni ancak ayrı büyük bir kitap halinde anlatabilirim diyerek gönlünü alıyor. :)
Aklıma gelmişken bir de Müjdat Gezen'in hastalık hastası olduğunu söylerek Aziz Nesin, her telefon açtığında ona ilk başta bugün ne kanserisin diye sorarım, çünkü öyle sıradan hastalıkları beğenmez illa en ağırı olduğunu iddaa ederdi. En büyük üzüntüsü de kadın olamadığı için rahim ve göğüs kanseri asla olamayışıdır diye ona takılır Aziz Nesin.
Son olarak da bir alıntı iliştireyim::)
"İlk kez 1953 yılında baharı tattım. Bu, benim ilk sahneye çıkışımdı. O gün bugün her sahneye çıkışım benim için bahardır. İçim çiçeklenir, dayanılmaz, önlenemez bir haz yakalar beni, ta ayak parmaklarımdan saç uçlarına kadar. İlk cemre o anda düşüverir içime; havam, suyum, toprağım ısınıverir. İşte, bu benim tam kırk yıllık mesleğimin tarifidir. Galiba ben sanatçıyım. "
