Ne aymazlık! Evdeki hesap çarşıya uymamıştı elbette. Ne zaman uyar ki zaten? Romantik hayaller eninde sonunda her zaman hüsrana uğramaya mahkûmdur. Benim kumdan kalelerim daha ilk dalgada eriyip denize kayıvermişti işte.
Binin yarısı beş yüz, o da bizde yok! Sıfırı da tükettik. Ama hep böyle olmaz mı zaten? Evdeki hesap çarşıya uymaz; atılan temeller öksüz kalır; durup dururken kafaya düşüverir saksı.
Bu kötü gidişe dur demenin zamanı gelmiş de geçiyordu bile. Yaşamımın denetimini kendi ellerime almalı, zorlukların beni yıldırmasına izin vermemeliydim. Güçlü olmam gerekiyordu. Çok önemli kararların arifesindeydim.