Genel Olarak Sosyal Sınıflar ve Partiler Gönderileri
Genel Olarak Sosyal Sınıflar ve Partiler kitaplarını, Genel Olarak Sosyal Sınıflar ve Partiler sözleri ve alıntılarını, Genel Olarak Sosyal Sınıflar ve Partiler yazarlarını, Genel Olarak Sosyal Sınıflar ve Partiler yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Bugün Kapitalizm, ancak öyle bir BURJUVA SOSYALİZMİ'nin yarattığı "EMNİYET SÜPABI" ile ayakta durabiliyor. Bu emniyet sübabı sayesinde, bir taşla birçok kuşlar vuruluyor. Bir yanda yer yer pas- lanıp delinmeye yüz tutmuş Emperyalizm kazanının patlaması önleniyor. Öte yandan asıl amaç İşçi Sınıfını avlamaktır. İşçi Sınıfı her eğiliminde Sosyalizme dört elle sarılıyor. İşçi Sınıfının namuslu ve bilinçli hareketini en iyi baltalamak, ancak arkadan vurmakla başarılı olur. Onun için proletaryanın hareketi burjuva sosyalizminin sis perdeleriyle göz gözü görmez hale getirilir ve tanınmaz kılıklara sokulabilir.
İşte iki sosyal üst sınıfın (KAPİTALİST VE BÜYÜK MÜLK-TOPRAK SAHİPLERİ sınıflarının) meşhur iki klasik "ÇİFTE PARTİSİ" dışında, başka birçok partilerin piyasaya dökülmesi böyle oldu. Özellikle "İŞÇİ PARTİLERİ"ne yahut "SOSYALİST PARTİLERİ"ne, hatta "KOMÜNİST PARTİLERİ"ne karşı İşveren Sınıfının "TOLERANS" göstermesi, gerekince el altından yardımlarda bulunması o gerekçe ile oldu.
Kapitalizm biraz gelişti mi, sermaye santralizasyonu (merkezileşmesi, yaygınlığına derleşip toplaşması) ve sermaye konsantrasyonu (koygunlaşması, yani yüksekliğine derleşip toplaşması) kaçınılmaz olur. Kapitalist sınıfının kendi içinde bile ufaklar ve cılızlar rekabetle alaşağı edilir. "Milyoner olmak" yahut fabrikatör olmak, her kula nasip olmaz. Bu sefer, zenginleşmek sevdasının parlak kuruntu tahtından teker meker yuvarlanan orta ve küçük kapitalistlere bir umut kapısı açmak gerekir. Bu kapı İşçi Sınıfı'nın "SOSYALİZM" geleneğinde gizlidir.
Azıtacak küçük burjuva maskaralıkları saman alevi kadar ömürsüz olur. Finans-Kapitalin gizli açık, silahlı silahsız resmi güçleri büyüktür. Sokaklar dolusu zavallı insanlar yarı aç ve işsiz bırakılmıştır. Bunların içlerinden, maaşı verilince Cehenneme dahi gidecek pek çok insan bulunur. Bu gibiler belli bir kılık ve para ile gizli açık, sivil çeteler halinde teşkilatlandırılır. Öteki aç ve işsiz kardeşleri üstüne saldırtılır. Emperyalist politikanın bu oyununa adıyla sanıyla FAŞİZM denir.
Bir avuç Finans-Kapital plütokrasisi, elindeki müthiş sermayeye, müthiş devlete, müthiş orduya ve müthiş polise güvenir. Silahlı şebekeler kısaca ayarlanır. Açı aça, işsizi işsize, kardeşi kardeşe, babayı oğula düşürmenin çeşitleri becerilir. Halk tabakaları halk tabakalarına ezdirilir. İnsanlara yazık mı olur? Kapitalizm için "it de ölürse kârdan, kurtta ölürse kârdandır". Çivi çivi ile sökülür.
Bugün, kapitalist dünyada tümüyle oynanan SİYASİ PARTİLER OYUNU kısaca budur.
Bırakın herkes istediği partiyi kursun. Partiler ne denli çoğalırsa, ezilen ve sömürülen alt sınıf ve tabakaların dünyayı net görmeleri o denli imkansız olur. Demokrasi panayırında bol bol çıkarılan politika curcunaları memleketi çarçabuk Babil Kulesi'ne çevirir. Oligarşi zümresi Finans-Kapital ve devlet ağalarıyla yüzyıllardan beri kurulu dalyanında gittikçe daha bereketli avcılıklar geliştirir. İngiltere ve Amerika dışında kalan irili ufaklı kapi- talist ülkelerde "DEMOKRASİ" adı verilen ÇOK PARTİLİ oyunun anlamı budur.
Kültürümüze en yakın iki olayı alalım. İslam toplumunda Mekke'nin Tefeci-Bezirgan kodamanları, ilkin Ebu-Süfyanlar, sonra oğulları Muaviyeler idi. Bunlar ülkücü "MUŞTULANMIŞ HALİFELER" (Hülefa'i Raşidin) iktidarını ele geçirmek istedikleri zaman ne yaptılar? Biliyoruz, Mekke kodamanları- nın çoğu "GÖNÜLLERİ
Sayfa 55Kitabı okudu
Modern sömürücü sınıflar Antika Tarihten çok ders aldılar. İslam Tarihinde Tefeci-Bezirgânlar: halkın benimsediği Müslümanlığı kimseye bırakmamışlar, en ham sofu, koyu Müslüman geçinmişlerdi. Modern çağda İşçi Sınıfının benimsediği akım Sosyalizm’dir. İşveren Sınıfı Antika egemen sınıflar gibi, halkın benimsediği akımı, yani Sosyalizmi ele
En basit gerçekçi insan dürüstlüğü, kapitalizmin birbirine zıt İşveren-İşçi Sınıflarına dayandığını, bu sınıflar arasındaki çelişkinin ister istemez ardı arası kesilmeyen çatışmalarla dolu olduğunu görmezlikten gelemez. Sınıflar güreşini örtbas etmeye, yani varken yok saymaya yahut yasak etmeye kalkışmak nedir? Sınıflar güreşini insan bilincinden uzak tutmaktır. İnsan sınıfları arasındaki güreşi Hayvanlar arasındaki orman kanunlarıyla gütmeye girişmektir.
Tersine, Modern toplumda özel teşebbüsçülüğün egemen olduğu kapitalist üretim yordamı yüzünden doğmuş Sınıflar Dövüşü’nü insanların bilincine çıkarmak: insanlar arasındaki bir sürü hayvanca tepişmeleri, İnsanca yapmak ölçülerini getirir. Buna Sosyalizm denir. Sosyalizm, 7 bin yıldır süregelen ve 6 bin 500 yıl boyuna doğarak sonra batmış Medeniyetlerin örneğinden ders almıştır. İnsanlar arasındaki Hayvanca savaşı insana yaraşır Bilince çıkarmıştır. Sınıflar savaşını Medeniyet kazançlarına ve toplum yaşantısına en az zarar verecek biçimlerde İnsanca Dövüş’e çevirmiştir. Sosyalizm insan topluluğu içinde en son kalıntılarıyla Hayvanlığı kaldırmaktır. O bakımdan, Sosyalizm düşmanlığı insanlık düşmanlığıdır. Sosyalizmi bile bile istememek, kapitalizmin bugünkü durumuyla toplumda Hayvanlığı sürdürmektir.
Bir üretim yordamı üzerinde Dolaysızca görevli bulunan sosyal sınıflar başlıca iki karakterle birbirlerinden ayırt edilirler:
1- O sınıfların durumları başka başkadır.
2- O sınıfların çıkarları başka başkadır.
Modern toplumda İşveren sınıflarının durumu: Üst ve Güdücü sınıf olmak; İşçi Sınıfının durumu: Alt ve Güdülen Sınıf olmaktır. Gene modern toplumda, İşveren Sınıfının çıkarı: elinden geldiği kadar çok Artıdeğer koparmak, yani sömürmek; İşçi Sınıfının çıkarı ise; elinden geldiği kadar az Artıdeğer koparttırmak, yani sömürülmemektir.
"Ne var ki zavallı sosyal tabakalar sırf o küçük mülkiyetlerinin kölesi oldukları için, durumlarını bilince çıkarmakta güçlük çekerler. Egemen sınıfların muazzam Büyük Özel Mülkiyeti toplum içinde har vurup harman savurur. Üretimin sosyalleşmesiyle taban tabana zıt üstyapı engelleri çıkarır, verimi baltalar. Yapma işsizliği ve izafi yoksulluğu arttırır. Bununla birlikte, küçük mülk sahipleri, zaman zaman o toplumu batıracak hale gelmiş büyük özel mülkiyeti körü körüne savunmak felaketinden bir türlü kurtulamazlar.."
Bu üretim ilişkileri ortasında işçi artık makinenin hizmetkarı olmuş otomat bir bostan korkuluğudur. Otomatların daha çok yıpranarak verim sağlamaları için gözeticileri ve uzmanları sayıca artırmak gerekir. Gözeticilerle uzmanların çıkarları artığeder sömürüsünü artırmakta toplanır. Durumları işçi sınıfını kılını kıpırdatamaz hale getirmekte toplanır. Düşünce, duygu ve davranışlarında bunaltılmış İşçi Sınıfına karşı, aristokrat işçi ile uzman aydın kendisini o çıkar ve durum bakımından kapitaliste paralel sayar.