Gökteki Kuşlar
Karl Ove KnausgaardEn Eski Gökteki Kuşlar Sözleri ve Alıntıları
En Eski Gökteki Kuşlar sözleri ve alıntılarını, en eski Gökteki Kuşlar kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
"yaşamanın en büyük dışa vurumunun uyku olduğu bir varoluş hayal edilebilir miydi? cansız olmaktan çıkıp uykuya geçmek ama asla uyanamamak?"
"karganın takip etmesi gereken çok fazla şey vardı, çok fazla düşünce, çok fazla eziyet.
yine de sabah akşam demeden kendini gökyüzünün kollarına bırakıp uzuvların neredeyse hissizleşene kadar gerinip esnemek harika bir his olmalıydı."
"iyiliğin özünde yatan gerçek anlam neydi? iyi olmakla güçsüz olmak arasındaki çizgi nereden geçiyordu? sahi aralarındaki fark neydi?"
"bir insan ancak bir başkasıyla bütün olup tamamlanabilirdi."
İçimdeki bu aidiyetsizlik duygusu çok güçlüydü. İşte tam da bu nedenle Kierkegaard’un kitabı bende bu kadar büyük bir etki yaratmıştı. Çünkü kitapta oraya açılan bir kapı vardı.
Kırdaki zambak ve gökteki kuş.
Onlar Tanrı’nın Krallığı’ndalardı. Ve bizim için bu krallığa yol, onlardan geçiyordu, onlar gibi olmaktan.
Sahi neydi onlar?
Her şey onlar ve çevrelerindeki dünya ile aralarında bir aykırılık olmamasıyla ilgiliydi. Geleceğin olmamasıyla ilgili. Tanrı’nın Krallığı, kırdaki zambakla gökteki kuşun her zaman içinde yaşadığı anda gizliydi.
Kuş ânı yaşıyordu, bu yüzden atmacanın yavrularını alıp götürdüğü aynı yere son dört senedir tekrar tekrar yuva yapabiliyordu. Onun için geçmiş ya da gelecek yoktu, yalnızca bir zaman sonra doğacak olan yavruları ve yuvası vardı. Atmacanın gelip onları kapması o anda var olan bir gerçek değildi onun için, bu yüzden bunu düşünüp ona göre yaşamıyordu...
Kuşun başına gelen şeyler onun kontrolünde değildi, bu nedenle onu ilgilendirmiyordu.
Bizim için de böyle düşünmek mümkün müydü?
Başımıza gelen şeylerin bizi ilgilendirmediğini?
Böyle düşünmek bizi ızdıraptan ve acıdan özgür kılabilirdi. Bize Tanrı’nın Krallığı’nın kapılarını açabilirdi...
Sayfa 93 - MonoklKitabı okudu
“…eğer ölürse, bu sadece daha fazla çabalamak istemeyeceği içindi, usandığı için. Yaşamak İçin ödediği bedel, ölmekten daha ağır olmaya başladığı İçin.”
Sayfa 90 - MonoklKitabı okudu
Yaşananın en büyük dışa vurumunun uyku olduğu bir varoluş hayal edilebilir miydi? Cansız olmaktan çıkıp uykuya geçmek ama asla uyanamamak?
Sayfa 46 - MonoklKitabı okudu
“Bir insan ancak bir başkasıyla bütün olup tamamlanabilirdi.”
Sayfa 88 - MonoklKitabı okudu
"Kumrular her bahar buraya geliyor ve her seferinde aynı yere yuva yaptıktan sonra yumurta bırakıp yavrularını büyütüyorlardı — fakat uçmaya hazır olmalarından hemen önce, ki bu genelde hemen birkaç gün öncesi oluyordu, hep aynı atmaca geliyor ve yavruları yiyip gidiyordu.
Dört senedir bu böyleydi ve yapabileceğim hiçbir şey yoktu. Yuvalarına dokunmama izin vermiyorlardı, böylece her seferinde bana sadece beklemek ve en iyisini ummak düşüyordu."
Sayfa 39 - Monokl, 1.Baskı, Çeviri: Buket TellioğluKitabı okudu
"Yaşamanın en büyük dışa vurumunun uyku olduğu bir varoluş hayal edilebilir miydi? Cansız olmaktan çıkıp uykuya geçmek ama uyanamamak?"
Sayfa 46 - Monokl, 1.Baskı, Çeviri: Buket TellioğluKitabı okudu