Hani bir dert ortağı arar ya insan. Çevreden gelen tazyikler onu kıskıvrak alır ya kollarına. Kementleri boynuna, prangaları ayağa ve kollara geçer ya kederlerin. Artık kapkara bir iklim oluştuğunu zanneder ya insan çevresinde. Ta iliklerine kadar bu zift renginin zebunu olur ve asla kurtulamayacağını vehmeder ya içten içe. İşte öyle anlarında bir şefkatli sine arar kişi. Bir ümit bestesi dinletecek kalp ve gönül arar.