En sevdiğim kitabın ne olduğuna çok uzun bir süre karar verememiştim. Ardından bir gün Görünmez Canavarlar'ı okudum ve ''en''imi sonunda buldum.
Bir kitap düşünün, çok korkunç, öyle korkunç ki bazen kitabı bırakma isteği hissediyorsunuz. Daha fazla devam edemem diye düşünüyorsunuz. Bırakıyorsunuz. Nefeslenip kendinize geliyorsunuz. Sonra aynı zamanda içinizdeki bir başka his devam et diyor. Yine karşı koyamıyorsunuz. Diğer sayfaya atlıyorsunuz: bu sefer eğlenceli geliyor, birkaç paragrafta gülüyorsunuz hatta. Bölüm bitiyor, bambaşka bir olay örgüsünün içindesiniz. Bu sefer hayretle nasıl bu kadar gerçekleri yansıtabilir bir kitap diye sorguluyorsunuz. David Lynch filmi izler gibi olayları birbiriyle bağlantılandırmaya çalışırken merak, korku, heyecan döngüsü içinde kaybolup hiç bitmesin istiyorsunuz.
Güzellik algısının, çarpık yaşantıların, toplum normlarının en güzel şekilde dile gelmiş hali: Görünmez Canavarlar.
