Fotoğrafçı fotoğrafını bir dil üzerinden oluşturur. Bu dil Fotoğrafçının toplumsal bilincinin ve fotoğrafın oluşturduğu yeni bir dildir. Bu dili oluşturmak için fotoğrafçının çok iyi hazırlık yapmak (okuma, araştırma) zorundadır. Bu süreç içinde fotoğrafçı bu sorunun bir öznesidir, edilgen değil aktiftir, taraftır.
Fotoğrafçı çalışmasını toplumsal bir sorun üzerinden oluşturur. Çalışmanın konusu olan sorunu bu sorunun örgütlü gücü olan bir kurumla yapmayı yeğler. Projenin sonuçlarını sorunun özneleri ve örgütlü kurumuyla paylaşır.
Fotoğrafçı toplumsal sorumluluk bilinciyle, itiraz ya da onayını istediği toplumsal kesimlerin tepkisinin oluşturulması için sergileme yöntemleri bakımından yaratıcı yöntemler bulmak sorunun öznesi ile birlikte sergilemek, bunun için sergi salonlarını, sokakları, duvarları, alanları kullanmalıdır.
Fotoğrafçılar çalışma konularına büyük bir özen ve sorumluluk duygusuyla yaklaşırlar. Çalışma sona ermiş olsa bile sorunun öznelerine karşı olan sorumluluğu devam eder.
Projeyi oluşturma süreci fotoğrafçıyı değiştirmiyorsa, fotoğrafları da bir durumu anlatmada yetersiz kalır ve başkalarını da değiştiremez.
Fotoğrafçı sadece durumu bir öykü üzerinden fotoğraflayarak görevini yapmış sayılmaz, bu sorunda hem taraf hem de bu sürecin tarihsel tanığıdır.
Unutulmamalıdır ki fotoğraflarımız görünümlerin şiirsel dili şarkısıdır.
12 Eylül karanlığına karşı Türkiye halklarının, çalışanlarının, öğrencileri ve kadınların özgürleşme eylemlerinin bana öğrettiği budur.
