Yazara olan sevgimden dolayı kitaba büyük bir beklentiyle başladım. İlk yarıya kadar olan kısım beklentimi karşılamasa da en azından sakince okuyordum. Fakat Sabrina'nın başına gelen bir olay ve devamında yaşananlar sakinliğimi bozdu. Zira Sabrina'nın yaptığı saçma şeyler yüzünden kriz geçirdim. Zaten kitap bu noktadan sonra yokuş aşağı gitmeye başladı. O kadar saçma o kadar anlamsız şey oldu ki bu kitap buralara nasıl geldi diye düşündüm.
Sürekli bir şey yapmak isteyen ama isteklerinin zıttını yapan karakterler, karakterlerin bir şeyleri yanlış zamanda görüp gördüklerini yanlış anlamasıyla doğan ve bitmek bilmeyen klişeler, kitabın son sayfasına kadar devam eden bir dargın bir barışık hâller. Yahu, ben ne okudum? Hadi ilk yarıyı mazur göreyim (ilk yarıda da ciddi sıkıntılar olmasına rağmen) peki, bu olanlar? Yazar kitabı yazmaktan sıkıldı da savsakladı mı nedir? Nefret bile edemedim o kadar bıktırdı bu kitap beni. Teresa Medeiros'a hiç yakıştıramadım bu kitabı.
