‘ Şimdi onu nasıl inandırabilirim bütün bu süreyi onunla birlikte yaşadığıma ? Onu unutmuş gibi yaşarken onu düşündüğüme ? Anlamaz, görünüşe kapılır, anlamaz.’
Galiba evde oturmaya o kadar alışmışım ki sanki evden çıkınca gerçek bir dünyada yaşamıyorum. Evin dışında her yer sanki aynı, sanki bütün insanlar birbirine benziyor. Ne acıklı değil mi?