Bu kitabi fransizca okudum ve yazarin stiline asik oldum resmen 400 sayfalik bir siir gibi geldi. Ilk bolumu kalbim kirik bir sekilde okudum, babaya cok uzuldum ve sansizligina cok uzuldum. Yannis’in biolojik ailesinin nasil sonlanmasi benim yuregimi parcaladi. Ama Yannis’i affedemedim, sevemedim. Bana omurgasiz biri gibi geldi, yani bir yandan fransizlarla arkadas, resmen ulkesini somurenlerle arkadas, diger yandan da bir cezayirli oldugunu unutmus gibi. Ikilemde kalmasi ve kendine emin olmayisi biraz sinirimi bozdu. Ve tabii ki de ask romani ama ne desem ki, cok sacma buldum. Iyi ki her cumlenin alti cizilecek kadar sembolik ve guzel o yuzden bu kalemle bir ask hikayesinin olmasi lazimdi. Ama iki hafta sonra bu ask hikayesini unuturum ben, keske daha cok ailesinden bahsetseydi, ya da sonunda kararli bir yapiya sahip olsaydi. Sonuna kadar insanlarin onun yerine secim yapmasina ve onun yerine konusmasina cok sinirlendim. Bu yazarin baska kitaplarini da okumam lazim, stiline hayran kaldim.
