Yüzlerin birbirine gülümsediği fakat düşüncelerin birbirine sırtını döndüğü nice sohbetlerin ardında sırıtan bir gerçek vardı: İnsanın yalnızlığı.
İnsan bu yalnızlığıyla insandı. Her insan, kendi yalnızlığı ile diğerlerinden ayrılıyor, o yalnızlıkta bir kimlik kazanıyordu.
Sayfa 145