Ah, insan zavallısının yitirme anları. Bu, üçtür. Önce bir: Çocukluk yüzünü yitirdiğin bir an vardır. Hangisi, anımsayabiliyor musun? Sonra iki: Gençlik yüzünü yitirdiğin bir an mı, gün mü, anı mı, her neyse, bir sürecin sonudur o, vardır. Anımsamaya gücün var mı? Ve bu da üçüncüdür: Mahzun yorgun baka baka göğe ışığa sen, yaşlılık yüzünü de yitiriverirsin, işte, bir an, işte ölümdür.