“Hepimiz küçük adacıklara çekilmiş yaşıyorduk. Kimse bulunduğu yerden öbürüne köprü atmak istemiyordu. Herkes kendi adasında umutsuzluğu, ölümü ile yalnızdı. İçlerinde yalnızlığı uyutmak için politika yapanlar, yazı yazanlar, kavgaya atılanlar, sevişenler vardı. Her kişi, yalnızlığını, korkularını saklamasını bildiği kadar mutluydu dışarıya karşı.”