Eski ruhbilimciler, insandaki dış duyulardan başka beş de iç duyu kabul ederlerdi. Bunlar bellek ( hafıza), sezgi ( vahime), imgelem ( muhayyile), anımsama (müzekkire) ve düşünme ( müfekkire) idi. Bu beş duyu, bir ortak duyuda ( hiss-i müşterek) birleşirdi.