"Önce günaydın, sonra biraz haz, biraz acı, biraz aşk, biraz hayal kırıklığı, biraz sıcaklık, biraz yalnızlık, biraz boyun eğme, biraz başkaldırı ve ardından iyi geceler."
..
Hayatlarımızın ne kadarını gerçekten yaşıyoruz ya da ne kadarında gerçekten insanları anlayarak geçiriyoruz? İşte bunu sorgulamamı ve bastırılmiş her şeyin eninde sonunda yüzeye çıkacağını korkmadan bir seyleri kabul etmeye başlarsak işte o zaman bir şeylere adım atıp başlayacağımızı anladım. Çok fazla "şey" kullanmış olmam bu şeylerin bizim - sizin doldurmasını istememdendir.
..
Hayatı, doğayı, insanları ne kadar içselleştirebiliyoruz bu yaşadığımız soğuk yabancı beton şehirlerde... Ve daha ne kadar yabancılaşabilirizki kendimize ve cevremize? Biraz sorgulama ve anlamaya çalışmak belki bir şeylerin çözümü olabilir.
..
Sağlıcakla kalın, sevgiler .
