Hepimizin Yarasında
Attila ŞenkonSözler ve Alıntılar
Çocukluğum üç kişilik bir yalnızlıkta geçti.
Sayfa 65Kitabı okudu
Her yaranın kendi kanıyla yamandığını anlatabilir miyim onlara?
Yaralı yarasını bilir.
Sayfa 78Kitabı okudu
" İçini dökecek başka kimsesi yoksa insan bir köşkle de dost olabiliyor."
Sayfa 71Kitabı okudu
Ziman dê ye, ewlad lê ye Welat bav e, hukum navê ye Bê welat, meri sêwî ye...¹
Feqiyê Teyran
Dil, kucağında çocuk olan ana Vatan, içinde hüküm olan babadır Vatansız insan yetimdir...
Diri diri gömülmüşüm. Ama toprağın değil bayramda kesilen kurbanların altındaymışım. Koyunların karınları deşilmiş, bütün iç organları ortaya saçılmış. Toplu mezara benzettiğim bu yerden kurtulmak için çabaladıkça kollarıma dolanan bağırsaklar bulunduğum yere sımsıkı bağlamış beni. Kımıldayamıyorum. Üstümdeki yük ve çevremdeki koku çok ağır. Etlerin arasındaki boşluklardan belli belirsiz gün ışığı sızıyor.
Bağırmaya çalışıyorum. Yardım istemek için gereken kelimeleri bulamıyorum bir türlü. Beynimdeki sözlük silinmiş, dilim bomboş. Çıkarabildiğim anlamsız sesler ise etlere hücum eden sinek ve arı vızıltıları arasında kayboluyor.