Azat konakta kalmıştı. Hatta yerinden bile kıpırdamamış, bomboş bakışlarla seyretmişti tüm olanları. Onun bu tabloda yeri yoktu. Çünkü Reyyan’ın ihtiyaç duyabileceği insanlar yanındaydı. Azat fazlalıktan başka bir şey değildi. Acıydı ama gerçek bundan öte değildi.