Titreyen ellerini tekrar uzattı Reyyan'a. Korka korka dokundu ona bahşedilen bu güzel armağana. Nasıl bir lütuftu bu?
Şu an Miran kendi içiyle o kadar yoğun bir hesaplaşma altındaydı ki, Reyyan'ın varlığı bile yok gibiydi.
"Anne olmuş." dedi hüzünlü bir sesle. Şoke olmuşçasına karnına dokunuyordu Reyyan'ın. Tuzak dolu hislerin, intikam uğruna harap edilen bir gecenin olsa olsa cezası olurdu, ödülü değil. Ama yaşattığı her acıya rağmen, yaradan onu ödüllendirmişti. O günahkâr geceye rağmen, ona babalık şerefi layık görülmüştü. "Benim gül kokulum, anne olmuş da bana söylememiş."