Hayattan beklentisi kalmamış insanlara özgü, anlamsız bir disiplin çökmüştü üzerime. Saatin alarmını kurmaya gerek duymadan her sabah aynı kuşun ötüşüne uyandığın, her pencereden bakışında otobüs durağında aynı insanların beklediğini gördüğün türden...