Hayatta tesadüflere yer yoktur! İnsanlar, olaylar, durumlar arasında gözle görülmeyen, kalple görülen bağlar vardır. Bazı anlarda anlamlandıramadığımız şeyleri anlamlandırmanın da bir zamanı gelecektir. Bu zaman için yazdığımız kadar bu zaman için yaşarız. Kim olduğumuzdan soyutlanıp her şeyi unutmayı başarabilsek bile, hatırda kalan bir kelime, bir dokunuş kanatlanır, “an” adı verilen müzenin kapısına konuverir. Hiçliğin orta yerinde o kelimeyi, o dokunuşu ararız. Bulduğumuz kimin yitirdiğidir diye düşünmeden. Bir taşra otogarında unutulmuş, tozlu bir bavuldan çıkan, hayatın kıyılarını birbirine değdiren öyküler…