Hitchcock
François TruffautHitchcock Sözleri ve Alıntıları
Hitchcock sözleri ve alıntılarını, Hitchcock kitap alıntılarını, Hitchcock en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Hitchcock'un sık sık tekrarladığı bir söz vardır: «Bazı
yönetmenlerin yaptığı yaşamdan dilimler çekmektir, bense
pastadan dilimler çekerim."
Sayfa 15 - pdf
Montaj ve Kuleshov Efekti
Arka Pencere, tam anlamıyla özgün bir sinema filmi yapmak için bir fırsattı. Elinizde yerinden kıpırdamayan ve dışarıyı izleyen bir adam var. Bu filmin bir parçası. İkinci parçası ise, onun tepkilerini gösteriyor. Bu aslında sinemasal düşüncenin en özgün anlatımıdır.
Biliyorsunuz, Pudovkin de bu konuyla ilgilenmişti. Montaj sanatı üzerine yazdığı kitaplarından birinde, öğretmeni Kuleshov'un bir deneyimini anlatıyor. Rus aktör Ivan Mosjoukine'nin bir yakın çekimini görüyorsunuz. Hemen ardından, ölmüş bir bebeğin çekimi geliyor. Kamera yeniden Mosjoukine'nin yüzüne dönünce, onun yüzünde acıma ve merhamet duygularını okuyorsunuz. ardından ölü bebeği bir yana bırakıp, bir tabak dolusu çorba gösteriliyor. Tekrar Mosjoukine'ye dönünce, yüz ifadesi sanki aç bir insan izlenimi veriyor. Her ikisinde de aynı çekim kullanıldığı ve yüz hatları aynı olduğu halde, verdiği anlam farklı.
Aynı biçimde, pencereden dışarı bakınca sepet içindeki küçük köpeği gören James Stewart'ın yakın çekimini ele alalım. Yüzünde şefkat dolu bir ifade var. Ama eğer küçük köpeğin yerine, açık pencere önünde cimnastik yapan yarı çıplak bir kız gösterirseniz ve hemen ardından gülümseyen Stewart'a kesme yaparsanız, bu kez pis ve yaşlı bir çapkın izlenimi verecektir.
Bir Kentin 24 Saati
Bazen bir filmin projesi, belirsiz bir fikirle başlar. Örneğin bir fikir olarak, bir kentin yaşamındaki 24 saati yapmak isterdim, bu filmi başından sonuna kadar şu anda aklımda canlandırabiliyorum. Olaylar, arka plandakiler, tümüyle dairesel bir hareket içinde, bir döngü gibi... Film, sabahın 5'inde gün doğarken kapının dibinde yatan bir serserinin burnunun üzerinde vızıldayan bir sinekle başlıyor. Sonra kentteki yaşamın erken saatlerdeki ilk kımıldanışları...
Besin maddelerinin, kente ilk varışından başlayarak, dağıtımını, satışını, insanlar tarafından satın alınışını, pişirilmesini ve tüketiminin çeşitli biçimlerini göstererek, bir antolojisini yapmayı isterdim. Besin maddelerinin başına çeşitli otellerde neler geliyor, nasıl düzenleniyor, nasıl yok ediliyor. Ve filmin sonlarına doğru aşama aşama lağımlar gösterilecek ve çöpler okyanusa dökülecekti. Böylece de taze sebzelerin pırıltısıyla başlayıp lağımlara akan pislikle biten bir döngü oluşacaktı.
Tematik olarak da bu döngü, insanların iyi ve güzel şeylere neler yaptıklarını göstermiş olacaktı. Bu tema, insanlığın kokuşmuşluğu olabilirdi. Bunu tüm kente yayabilir, her şeyi filme alabilir ve hepsini gösterebilirdiniz.
The Owls are Not What They Seem
Psycho'daki kuşlar benim dikkatimi çekmişti: Birer simge gibiydiler. Anthony Perkins'in, kendi annesinin cesedinin içini saman çöpleriyle doldurduğuna göre, taksidermi ile ilgilendiği açıktı. Ama örneğin, filmdeki baykuşun başka bir anlamı vardır. Baykuşlar gecelerin dünyasına aittirler, gözetleyicidirler. İşte bu, Perkins'teki mazoşizmi çağrıştırıyor. Kuşları yakından tanıyor ve kendisini her zaman izlediklerini biliyor. Kendi suçunu, onların bilen gözlerinden okuyor.
Kek Dilimleri ve Film Tekniği
Bazı filmler yaşamdan bir dilimdir. Benimkiler ise kekten bir dilim. Yaşamdan bir dilim filmi yapmak istemiyorum. Çünkü insanlar bunu evde, caddede, hatta sinema binasının önünde bulabilirler. Yaşamdan bir dilim görmek için para ödemeleri gerekmez.
Ayrıca aşırı fantezilerden de kaçınırım. İnsanların karakterlerle özdeşleşebilmesi gereklidir. Bir film yapmak, her şeyden önce bir öykü anlatmak anlamına gelir. Öykü, gerçekleşmesi mümkün olmayan bir şey olabilir, ama asla ilkel olmamalıdır. Dramatik ve insancıl olmalıdır. Zaten drama da sıkıcı kısımları atılmış yaşamdan başka nedir ki! Bundan sonraki etmen, film yapımı tekniğidir ve bu bağlamda ben, teknikte salt mükemmelliğe karşıyım.
Teknik, eylemi zenginleştirmelidir. Hiç kimse sırf kameraman hoşlanıyor diye kamerayı belli bir açıya yerleştirmez. Burada önemli olan, belli bir açıya yerleştirilmiş kameranın o sahneyi en iyi biçimde vurgulayıp vurgulamadığıdır. Görüntülerin ve hareketin, ritmin ve efektlerin güzelliği, her şey esas amaca tabi olmalıdır.
Dramatik Etki
Geçenlerde yaptığım bir televizyon şovunda, teslim olmak amacıyla polis karakoluna giden bir kişiyi gösteren sahne vardı. Adamın içeriye girişini ve kapının, ardından kapanışını yakın-çekimle verdim. Sonra adam, polislerden birinin masasının önüne geliyordu.
Mekanın tümünü hiç göstermemiştim. Bana şöyle sordular: "Orasının polis karakolu olduğunu izleyicinin bilmesi için genel çekim gerekmez mi?" Ben de şu karşılığı verdim: "Neden göstereyim ki? Polis şefinin kolunda üç şerit var, kameranın hemen de önünde... Yalnız bu bile bir fikir edinmek için yeterli. Dramatik anlarda çok işime yarayacak bir uzun çekimi neden burada harcayayım?"
Dial M for Murder'da mahkeme salonunun tamamını göstermektense mahkeme olayını doğal bir arka plan içinde ve dönüp duran renkli ışıklar altında Grace Kelly'nin yüzüne yapılan yakın çekimlerle göstermemin nedeni de buydu. Bu yöntem daha bir samimiyet yaratıyordu, bu yolla duyguların birliği sağlanmış oluyordu.
Eğer mahkeme binasının tamamını göstermiş olsaydım, izleyiciler "Şimdi ikinci filme başlıyorlar" diye düşünerek sabırsızlıkla öksürmeye başlayacaklardı. Grace Kelly'nin giysilerinde de ilginç bir renk denemesi yapmıştık. Filmin başlangıcında daha parlak renkli giysiler giyerken, entrika geliştikçe bunlar koyulaşmaya başlamıştı.
Mutlak Hiçliğin Mükemmel Bir Örneği
North by Northwest için, fabrikada bantlar boyunca yürürlerken Cary Grant'la fabrika işçilerinden biri arasında geçecek uzun bir diyalog sahnesi düşünmüştüm. Örneğin, ustabaşılardan biri hakkında konuşuyor olabilirlerdi. O sırada da, arkalarında bir araba parça parça birleştirilecekti. Sonra, yapılışını seyrettikleri araba en son civatasına kadar tamamlanacak, yağı benzini konacak, harekete hazır hale gelecekti. İki adam, arabaya bakarak "Ne harika değil mi?" diyerek arabanın kapısını açarlar, o anda dışarıya bir ceset düşer!
Ceset nereden geliyor? Arabadan değil, bu kesin. Çünkü sıfırdan yapılışını izlemişler. Hiçbir yerden düşen bir ceset, anlıyorsunuz, değil mi? Bu ceset, iki adamın, hakkında konuştukları ustabaşınının cesedi olabilir. mutlak hiçliğin mükemmel bir örneği.
Vazgeçmemin nedeni, fikri öykünün içine entegre edemeyişimizdi. Nedensiz bir sahne bile olsa, bildiğiniz gibi, öykünün içinde bulunmasının bazı haklı gerekçeleri olması gerekir!
Betimleme
İzleyiciye sunulan film çerçevesi içine gerçekçiliği vermek için bir yönetmen, bu çerçeveyi çevreleyen boşlukta belli seviyede gerçekliğe aykırı davranışlara göz yummalıdır. Örneğin, ayakta durdukları farzedilen iki kişinin öpüşmesinin yakın çekimi ancak bu kişileri mutfak masası üzerinde diz çöktürerek sağlanabilir. hatta masayı çerçeveye girsin diye 20 cm yukarıya bile kaldırabiliriz. Bir adamı masanın arkasında ayakta dururken göstermek mi istiyorsunuz? Adama yaklaştıkça masayı da yukarı kaldırmalısınız. Tabii masanın da görüntüde yer almasını istiyorsanız. Her neyse, çoğu yönetmen böyle şeyleri küçümsediği için, masayı da görüntüye almak amacıyla kamerayı çok uzağa yerleştirirler. Her şeyin perdeye, tıpkı sette göründüğü gibi yansıyacağını sanırlar. çok gülünç!
Görüntüleri perdeye yerleştirmek, hiçbir zaman olgulara bağlı bir tarzda ele alınmamalıdır. İstediğiniz her şeyi, gerek duyduğunuz görüntüyü almanızı sağlayacak sinema tekniğinin yerinde kullanımıyla elde edebilirsiniz. Kısa kesmeler yapmaya gerek kalmayacağı gibi, almak istediğiniz görüntü ile elde ettiğiniz görüntü arasında da uzlaşma sağlamaya gerek yoktur. Çoğu filmin yeterince kuvvetli olamamasının nedenlerinden biri, sinema endüstrisinde çalışan çok az kişinin, betimleme sanatı hakkında bilgi sahibi olmasıdır.
Aktörlük
Bir film tam ve doğru olarak sahnelenirse, gerilim ve dramatik etki yaratmak için oyuncunun ustalığına ya da kişiliğine dayanmaya pek gerek kalmaz. Benim görüşüme göre, bir aktörde gerekli olan baş unsur, hiçbir şey yapmamayı becerebilecek yetenekte olmasıdır. Ancak bunu yapabilmek göründüğü kadar kolay değildir.
Yönetmen ve kamera tarafından kullanılmaya ve oynadığı filmin içinde eritilmeye razı olmalıdır. Kameranın doğru vurguyu ve en etkili dramatik noktaları belirlemesine izin vermelidir.