Hz. Muhammed'in 30 Günü
Said AlpsoySözler ve Alıntılar
De ki: Hak geldi, batıl yok olup gitti. Zaten batıl yok olmaya mahkûmdur.
İsra, 81
Sayfa 130Kitabı okudu
Ondört asır evvel, yine bir böyle geceydi,
Kumdan, ayın ondördü, bir öksüz çıkıverdi!
Lâkin o ne hüsrandı ki: Hissetmedi gözler;
Kaç bin senedir, halbuki, bekleşmedelerdi!
Nerden görecekler? Göremezlerdi tabî'î:
Bir kere, zuhûr ettiği çöl en sapa yerdi;
Bir kere de, ma'mure-i dünyâ, o zamanlar,
Buhranlar içindeydi, bugünden de beterdi.
Sırtlanları geçmişti beşer yırtıcılıkta;
Dişsiz mi bir insan, onu kardeşleri yerdi!
Fevzâ bütün âfâkını sarmıştı zemînin
Salgındı, bugün Şark'ı yıkan, tefrika derdi.
Derken, büyümüş, kırkına gelmişti ki öksüz,
Başlarda gezen kanlı ayaklar suya erdi!
Bir nefhada kurtardı insanlığı o ma'sum,
Bir hamlede kayserleri, kisrâları serdi!
Aczin ki, ezilmekti bütün hakkı, dirildi;
Zulmün ki, zevâl akılına gelmezdi, geberdi!
Âlemlere, rahmetti, evet, Şer'-i mübîni,
Şehbâlini adl isteyenin yurduna gerdi.
Dünya neye sâhipse, onun vergisidir hep;
Medyûn ona cem'iyyeti, medyûn ona ferdi.
Medyûndur o ma'sûma bütün bir beşeriyyet...
Yâ Rab, bizi mahşerde bu ikrâr ile haşret.
Mehmet Akif Ersoy
Ve Hamza da Vahşi'nin elinden şehadeti içer. Arkadan yaklaşır Vahşi... Elindeki kısa mızrağı tam da Hamzanın kasığına gömer. Hamza bir an için üç ayak üstünde durur gibi olur ve sonra yıkılır. Vahşi, Hamzanın burnunu, kulaklarını, dudaklarını keser, gözlerini oyar ve hepsini bir ipe dizip gerdanlık yapar. Hind'e hediye eder.
Hamza şehid, Vahşi hür olur.
Yirmi üç sene sürmüş olan, o bütün zamanların altın diliminde, Allah'ın Elçisi için Taif'ten sonra günlerin en acısı, o gün, Uhud Günü olur...
Her canlı, ölür...
Her yeni, eskir...
Arif Nihat Asya
Yüzyıllar sonra, günümüzden bir şair, kutlu anne Âmine'ye şöyle seslenecektir:
Ey Ebva'da yatan ölü!
Bahçende açtı dünyanın en güzel gülü...
Daha o yaşta anasız ve babasız kalmanın ne demek olduğunu öyle iyi bilir ki, yıllar sonra bile, anasız bir çocuk gördüğünde onun saçlarını arkadan öne doğru ve düzelterek sever; çünkü anneler çocuklarına öyle yaparlar. Babadan yetim kalmış bir çocuk gördüğünde ise önden arkaya doğru ve karıştırarak sever. Çünkü babalar çocuklarının başını öyle okşar.
Ve Duha Suresi'nin altıncı Àyeti bu acıklı olaya dairdir;
"O (Rabbin) seni yetim bulup da barındırmadı mı?"
Sayfa 20Kitabı okudu
Dede Abdülmuttalib ise bundan iki yıl sonra, O, sekiz yaşındayken...
Son himaye ediciler, amca Ebu Talib ile hayat yoldaşı Hatice, daha Peygamberliğin ilk yıllarında. Ve sonra Emanet, bütünüyle ve sadece ve tek başına, gerçek Sahibi'ne ait olacaktır.
'Kabe'nin Rabbi'ne,
Muhammed'in Rabbi'ne,
Alemlerin Rabbi'ne!...