Çiçeklerine küsmüş bir evin kadınısın sen
Bahar gelmeden açan çiçeklerin üşüyecek
Toplamış gitmişsin dargınlığını
Tüllere astığın eşarbını
Kızlar diye sevdiğin çiçeklerin
Kalmış elini son kez dokunduğun su bardağı
Sıcak hatıraların tadı ne acı
Üzgünlükten perdelerini çektim üzerime evimizin
Şiir yarayı pansuman edecek gibi değil.