Servet-i Fünûn döneminde eserler veren Hüseyin Rahmi Gürpınar,dönemin edebiyat anlayışının dışında eserler verir.Natüralist yazarlarımızdandır.Akımın kurucusu kabul edilen Emile Zola’nın romanlarına baktığımızda her daim bir ispat görürüz.Fakat Gürpınar ispata pek gerek duymaz,bir tenkit ve eleştiride bulunur.Yazdıkları sosyal bir hicve sahiptir. İffet yazarın ikinci romanıdır.Diğer eserlerinden farklı olarak romantizm izleri taşır,bu sebepten bu roman tam olarak Natüralizm'e örnek gösterilemez.
Yazarın hikâye ve romanları art arda değişimler yaşayan toplumu anlamak adına önemli bir kaynaktır.İffet’te aslında bir sosyal meseleyi ele alır.Birçok sebepten ortaya çıkan değişimlerle toplumda oluşan dengesizlikleri ,zengin yoksul kesimin oluşumunu,bu iki kesim arasındaki uçurumu işler.
İstanbul'un köşklerinin, konaklarının içini, mahallelerini ,alt sınıfı anlatan yazar,İffet romanında da varlıktan yoksulluğa düşen bir aileyi,ailenin başına gelenleri anlatır.Yazarın kendine has mizah dili olsa da, bazı öykülerinde (Nasıl Öldürdüler?) olduğu gibi bu romanında da hüzünlü bir konu seçmistir.Üst üste gelen felaketler ,hasta annesine ve erkek kardeşine bakmak için fuhuş yoluna girmek üzere olan eğitimli ve kültürlü İffet'in hikâyesi, bu hikâyenin işleniş şekli,tesadüflerin zincirleme olmasa bile varlığı,romantizm etkilerini doğurur.
Okuduğum baskıda metne müdahale olmamış ve kitap dipnot, sözlük ile basılmış.
Her ne kadar romanda Natüralist öğeler olsa da, özellikle mucize ve tesadüflerin varlığı dolayısıyla roman Romantizme daha yakındır.
