Malum bu aralar biraz yoğun olduğum için kitap anca bitti. Pandemiden dolayı o kadar çok ev ortamına alıştık ki dışarıdaki hayata dönmemiz baya zorlu oluyor.
Bizim mahallenin hikayesini yine bizim evin kızı #nehirerdem 'den okuduğum, bol kahkahalı bir kitapla geldim. Bizim mahalle diyorum çünkü ben oldum olası büyük şehirleri sevmem. Küçük şehir, sıcak mahalle insanıyımdır. Yıllardır mardinde kalmamın en büyük sebebide bu sanırım.
Fırıncı abi, bakkal amca, pazarcı kardeş, Ayşe teyze, tanıdık minibüs şoförü ve komşu kızı... Okudukça mutlu olduğum nadir kitaplardan biridir.
Bu hikaye de İsmail ve komşu kızı İnci'nin hikayesi. İsmail mahhalemizin namlı delikanlısı,minibüs şoförü ve bekar kızı olan annelerin potansiyel damat adayı.. İnci ise mahalleye yeni taşınan, kendinden emin, üniversite okuyan ve ayni zamanda mütevazi komşu kızımız.. Kader, tesadüf ve bir çok yanlış anlamanın etkisiyle kendilerini başta istemedikleri hatta kötü hissettikleri bir durumun tam ortasında bulurlar.(Ben daha çok Ayten teyzenin etkisi olduğunu düşünüyorum. ) Onların hikayesi de bu şekilde başlamış olur.
Çokça kahkaha attığım yerler oldu. Mandilana mevzusuna, Ayten teyzeye, üniversitelime, İsmail'in edebiyatı kalbinden vuran sözlerinin yüzümdeki tebessüm etkisi uzun bir süre kalacak gibi.
Kitap hakkında daha çok sey söylemek istiyorum ama spolier vermekte istemiyorum. Ama herkesin keyifle okuyacağına eminim. Bu bizim mahallenin hikayesi ve bu hikayede bol kahkaha, bol keyif ve çoğumuzun özlediği o mahalle kültürü var.
Kitapla alakalı son sözüm de 'Her bekar kardeşimize bir Ayten teyze lazım.'...
