İlişkilerimizde neden aynı tip insanları çekeriz?
Her şeyi veririz ama neden karşılığını göremeyiz?
Mutsuz olduğumuz ilişkilerin içinden çıkmakta neden zorlanırız?
Kendimizi değersiz, yetersiz ve önemsiz hissettiren kişilere karşı neden tepki veremeyiz?
Kitap bunlara sebep olabilecek yerlere ışık tutuyor. Işığın en yoğun parladığı yer ise elbette ki; çocukluğumuz!
Yazar kişilikleri bağımlı ve narsist olarak ikiye ayırmış. Bu kişilik örüntüleri köfte-piyaz, kuru fasulye ve pilav gibi birbirleri ile birebir uyumlu yiyecekler gibi.
Bu kişilik örüntülerini de derecelendirmiş ve kendince formüle etmiş. Bağımlı ne kadar bağımlı, narsist ne kadar narsist? Bu puanlamaya göre de ilişki modellerini anlatmış.
Çok fedakarlığın, saçını süpürge etmenin, çaresizliğin, utancın, yargılamanın, eleştirel olmanın, öfkenin, kaygıların altında neler olabileceğini anlatmış.
Bu döngüden kurtulabilmenin ilk adımı olan "bilgi"yi bize sunmuş. Farkındalık kısmında katkıları olacağına inanıyorum. Harekete geçme kısmında ise 10 adımlık bir yöntem vermiş ama işin özü dönüp dolaşıp her zaman olduğu gibi öz-sevgiye çıkmış. Kendini sevmenin basit söylenişi ama zor bir süreci vardır. Buna gönüllü olmak en elzem kısmıdır.
Kitabın verdiği bilgiler güzel olsa da okuması biraz sıkıcıydı. Bunun bir sebebi de sanırım kitabın çevirisi. Bazı cümlelerin düşüklüğü, anlaşılmasını daha da zorlaştırıp, okumasını da güç hale getirmiş.
Tavsiye eder miyim? İçerik olarak içindekileri daha geniş kapsamlı ve güzel anlatan birçok kitap bulabilirsiniz. Kitabın avantajı, birçok bilgiyi yan yana görebilmeniz olacaktır.
