Beyin esas olarak herhangi birinin bize ne söylediğini değil, bizim o kişi üzerinden kendimize ne söylediğimizi duyarak şekilleniyor.
Sayfa 190Kitabı okudu
Meme/kucak yeterince güvenli üs olamıyorsa orijinal güvenli üssümüze, rahme dönmek istememiz normal.
Sayfa 168Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Winnicott, insanın hayatında iki temel istek olduğunu anlatıyordu: Anne'den uzaklaşmak ve anneye dönmek. Anneden/güvenli üsten uzaklaşmaya, sonra da anneye/güvenli üsse dönmeye ihtiyaç duyarız.
Sayfa 167Kitabı okudu
Bebek maymun oyun oynarken uzaklaşır annesinden. Büyüdükçe biraz daha uzağa gidebilmeye başlar. Annesini/güvenli üssünü görebileceği bir uzaklıkta olmaya gayret eder bunu yaparken. Anne de bebek ne kadar büyükse o kadar uzaklaşmasına göz yumar. Yavru maymun oyuna dalarak fazla uzaklaşırsa anne maymun kızar, onu geri getirir.
Mesele, ormanda yavru maymunu tehdit edecek bir gücün, yani yırtıcı hayvanın (sözgelimi aslanın) ortaya çıkması halinde yavru maymunun onu koruyabilecek tüm-güçlü annesine geri dönebileceği mesafede olmasıdır. Bu mesafe, yavru maymun büyüdükçe artar. Maymun artık yetişkin/tüm-güçlü olduğunda aslandan kendi kendisini koruyabilecek, yani tek başına kaçabilecek durumdadır, annesine ihtiyaç duymaz. Tüm-güçlülükte artık annemizi güvenli üs olarak kullanma ihtiyacımız da kalmamıştır. Kendi kendimizin güvenli üssüyüzdür.
.....
Çocukluğumuzda bir şeyler olması gerektiği gibi gitmediğinden şimdi o doğal ritim bozulmuştur. Dışarda kaplanla/bizi korkutan, utandıran olayla karşılaştığımızda döndüğümüz iç anne güvenli, şefkatli bir üs değil, o kaplanın bir parçasıdır. İç anne-baba cezalandırıcı olduğundan ve algılandığından, iç çocuk çok yalnız kalmıştır. Buna dayanamadığı zaman yaşadığı "rahme dönme isteği"dir erteleme ve depresyon, farklı derecelerde olsa da!
Winnicott, öfkelenmeyen çocuğun, ebeveynine dair umudunu kaybetmiş çocuk olduğunu vurgular. Çocuk kendi iradesinin ebeveynlerin iradesine dokunamayacağını, ebeveyni değiştiremeyeceğini bilir. Bu yüzden "kötü davranış" dediğimiz şeyi de göstermez. Çaresizce ve umutsuzlukla boyun eğmektedir. Maalesef bizim "iyi çocuk" dediğimiz çocuk budur.
Sayfa 165Kitabı okudu
Hayat benim için, eğitebildiğin kadar eğittikten sonra hareketlerine boyun eğdiğin bir attır.
Marguerite Yourcenar
Sayfa 144Kitabı okudu
Annenim, ananemin, babamın benden beklediğini kendimden beklememek için kendimle konuşmam ve içimdeki çocuğu sakinleştirip rahatlatmam gerekiyor.
Sayfa 86Kitabı okudu
Depresyon, anksiyete, erteleme, utanç, suçluluk duygusu gibi sıkıntıların her birinin arkasında aynı şey var: Yanlış düşünme biçimlerimiz. Bunlar, bize öğretilen düşünme biçimleri. Hiçbirine göbek bağıyla bağlı değiliz, dolayısıyla sorgulayarak her birinden kurtulmamız mümkün.
Sayfa 85Kitabı okudu
Teslim tarihi, bize otoriteyi hatırlatan bir şey.
Sayfa 79Kitabı okudu
Kimseye kendisinin anlamadığı bir şeyi anlatamazsınız. Kimseye kendisinin göremediği bir şeyi gösteremezsiniz. Anlatarak anlatamazsınız. Öğreterek öğretemezsiniz. Gücün ve iradenin tamamen o kişinin kendisinde olduğu gerçeğini teslim etmemiz ve bu güce, iradeye saygı duyarak hareket etmemiz gerekiyor önce.
Sayfa 73Kitabı okudu
iç anne-babanın dışardaki temsilleri saygı ve güç olarak arttıkça iç çocuk da daha korkak, daha ezik, daha utangaç oluyor.
Sayfa 67Kitabı okudu
Tehlikesini bilerek ve baştan göze alarak şeffaf olmayı tercih ediyorum şahsen. Dostu düşmandan ayırmayı daha kolay ve hızlı hale de getiriyor.
Sayfa 66Kitabı okudu
Çocukken sorun nasıl acı çekmemizde değil, acı çekmemizin kimse tarafından bilinmemesinde, görünmemesinde, ifade edilmesinin yasaklanmasında ise bugün de bunun artçılarını yaşıyor içimizdeki çocuk. Çocuğun ihtiyacı olan şey ile içimizdeki çocuğun ihtiyacı olan şey aynı ve bu ihtiyacı karşılayabilecek tek kişi, içimizdeki ebeveyn. Başkalarından, içimizdeki ebeveyne yardımcı olması için yardım alabiliriz ancak. Ya da onların içimizdeki sert ebeveyni daha da sert hale getirmesini önlemek için aramıza sınır koyarız başkalarıyla. Beyin gelişim sürecinde her şey bebek ve ebeveyn arasında. O süreç artık sadece içimizde yaşanıyor.
Sayfa 66Kitabı okudu