Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.7
İmkansızın Şarkısı
Haruki Murakamiİmkansızın Şarkısı Yorumları ve İncelemeleri
İmkansızın Şarkısı yorumları ve incelemelerini, İmkansızın Şarkısı kitabı hakkındaki okur görüşlerini , İmkansızın Şarkısı puanlarını 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Uzak doğu edebiyatına ilk girişim oldu ve sanırım uzun bir süre bu kitap yüzünden uzak doğu benim için biraz daha uzak kalacak.
Kitaptaki acılar ne denli büyük olursa olsun içimi ufacık bile cız ettiremedi. Kitabın bana veyahut bizim topluma hitap edebileceğini düşünmüyorum. Acılarımız çok başka bizim.
İlk sayfalarda tabuların bu denli yıkılabilmiş olması beni çok hoşnut etmişti. Lakin ilerleyen sayfalarda hatta neredeyse tüm sayfalarda bunun örnekleriyle abartılmış bir şekilde karşılaşmak epey bıktırdı beni. Evet cinsellik gizlenmesi gereken bir olgu değil kesinlikle, Murakami de bunu başarıyla yıkabilmiş bir yazar. Ama bununla birlikte kendini tutamayıp tecavüzü bile övebilecek kadar sapıtmış bir yazar.
Yazara daha fazla saygısızlık etmek istemem ama kitabın edebi bir değeri olduğunu da düşünmüyorum. Aforizmalar etrafında donatılmış basit bir olay örgüsünden ibaret. Wattpad'de binlerce örneğini bulabilirsiniz.
Tüm bunlara rağmen kitabın benim için zaman kaybı olduğunu söylesem yalan olur. En azından Japon toplumunun kültür ve ahlak yapısını öğrenmemde epey yardımcı oldu. Murakami de kitabında bunu çok iyi bir şekilde başarabilmiş. 6 puanı da bu yüzden verdim.
Şu sıralar hızlı okunacak, kafa dağıtacak bir kitaba ihtiyacım vardı; tam da o kitap oldu bu. Hızlı bitirdim ama beklediğim verimi almadım sanırım. Yazarın ününü ve önerilme seviyesini düşününce çok çok daha iyi bir kitap okumayı bekliyordum belki de.
Kitabı sevdim ve cinsellik konusunda eleştirenlere genellikle kızılmış ancak benim de eleştirim buradan olacak sanırım. Çünkü gereksiz yerlere dahi serpiştirilmişti. Mesela kitabın son sayfalarını, Naoko kısımlarını çok sevdim ve bir duygusallığa girerek okudum. Sonra pat, hiç gerekli olmayan bir hamle ve açık bir yazım.
Genel olarak konusu, Vatanabi karakterinin kişiliği ve Naoko'ya olan bağlılığı çok hoştu bence. Hikaye %60 cinsellik, %40 bu konu üzerine değil de tam tersine kurulmuş olsaydı kitap çok daha iyi olabilirdi. Çünkü yazımı çok akıcı yazarın, ne zaman başlayıp bitirdiğini anlamıyorsun ve bazı cümleler gerçekten hoşunuza gidiyor okurken. Anlar gözünüzde canlanıyor, Naoko'nun gittiği o rehabilitasyon merkezinden Vatanabi'nin yurt odasına kadar her yeri görüyorsunuz okurken. Kişileri tanıyorsunuz, seviyorsunuz, akışa kapılıyorsunuz kısacası. Reiko gitar çalırken orada, onların arasında dinleyip huzurla biraz vakit geçirmek istiyorsunuz. Ama beş sayfada bir yazar yemin etmiş gibi sanki, bir şeyler serpiştirmiş ve özellikle en son sayfalardaki hamlesi... maalesef hoşuma gitmedi. İki insanın oturup birini öyle güzel anmasından sonra gerekli değildi bence.
Kafa dağıtmak için, hafif bir kitap niteliğinde iyi olsa da fiyatını hak ettiğini düşünmüyorum. Ya da son zamanlarda okuduğum kitaplardan çok farklı diye böyle düşünüyor da olabilirim tabii.
İmkansızın Şarkısı
Murakami’nin okuduğum ilk kitabı ve onu sevdim. Dilini, tarzını sevdim. Beatles şarkısı ile başlangıcı yapmasını, Toru’nun böylelikle o şarkıyı duyunca gençliğine gitmesini sevdim. Aralara Watanabe’nin sanatoryumda Naoko’ya çaldığı hüzünlü şarkılar serpiştirilse bile ölümü asla melankolik bir unsur olarak tanımlamadığından sayfaların arasında dans ediyormuş gibi hissettim, bu hissi sevdim. Naoko, onun ilk aşkıydı. Sanatoryumda yaşadıklarını, o ağaçlık sağlıklı huzurlu alanı, odayı, gitarın duruşunu betimleyişini sevdim. Hayatına Midori’nin girişi, oda arkadaşı, ölümlerin onu takip edişiyle sayfaların arasından notalar çıkan bir kitaptı. Kısacası çalıyordu sürekli beynimin içinde imkansızınşarkısı
Açıkçası biraz elimde sürünen bir kitap oldu. Yüksek beklentiyle başladığım için de olabilir tabii ama okumakta zorlandım. Dili akıcı değildi. Sürekli betimlemeler yapılmıştı. Aynı olaylar sürekli tekrar ediyordu ve çok durağan bir kitaptı. Nedense bu kitap bende masumiyet müzesi havası uyandırdı. Onu okurken de böyle hissetmiştim. Çok benzerliği olmamasına rağmen aynı kitabı okuyormuş gibi geldi. Yine de kötüydü diyemem sonunu beklemiyordum şaşırdım ve çok ani bitti 350 sayfası aşırı yavaşken son 20 sayfaya yazarımız çok fazla şey sığdırmış. Beklentisiz okusam daha çok beğenebilirdim ama yüksek beklentiyle başlayınca beklentimin altında kaldı.
Murakami’nin en sıkıcı kitabını bitirmiş olabilirim. Büyük hayallerle başlamıştım kitaba, umudum 100. Sayfadan sonra falan hikayenin akmasıydı en azından ama o da olmadı. Murakami İmkansızın Şarkısı’nda üzdü
Öncelikle şunu söylemek istiyorum. Kitabı beğenmedim…
Evet cinsellik gizlenmesi gereken bir olgu değil kesinlikle, Haruki Murakami de bunu başarıyla yıkabilmiş bir yazar ama kitabın edebi bir değeri olduğunu düşünmüyorum. Baştan sona cinsellikle donatılmış basit bir olay örgüsünden ibaret… 60’lı yıllarda bir gencin içinde bulunduğu bir çok aşk üçgeni… Üstelik sevginin bu kadar basitleştirilip baş karakterin aynı anda bir çok kişiyi sevmesi ayrı bi ilginç… Ve sevgiyi sanki cinsellikten ibaret bi duyguymuş gibi lanse edilmesi…
Bunların yanında olumlu tarafından bakınca akıcı bir dili var. Tüm bunlara rağmen kitabın benim için zaman kaybı olduğunu söylemek istemem. Japon toplumunun kültür ve ahlak yapısını öğrenmemde epey yardımcı oldu. Keyifli okumalar.
Yazarı çok satanlarda veya dikkat çekici olduğunu düşündüğüm kitap isimleriyle örneğin; Sahilde Kafka, Sputnik Sevgilim vs ile çok defa gördüm.
İmkânsızın Şarkısı'yla başlayayım istedim fakat bu kitabın deyim yerindeyse bir okuyucuya katacağı hiçbir şey bulamadım satır aralarında. Arka kapağında genç bir adamın eski sevgilisine dönüş hikâyesi gibi bir cümle yer alıyordu.Kitapta ilerledikçe bir dönüş hikâyesinden çok ana karakterin birden fazla kızla beraber oluşu yer alıyor ve karakterleri anlamak kitabın ilk kelimesiyle neredeyse eşdeğer. "İMKÂNSIZ"
Vatanabe isimli baş karakter bir uçak yolculuğunda müzik dinlerken müziğin çağrıştırdığı duyguya kapılıp yirmi yıl önceyi hatırlıyor. Kız arkadaşı Naoko'yla yaşamış olduğu her şeyi anlatıyor. 19 yaşındaki bir genç veya 20'li yaşlarının henüz çok başında olan iki karakterin cinsel anlamda beraberlikleri sıklıkla okuyucunun gözüne sokuyor resmen. Dikkati çeken bir diğer şeyse karakterlerin intihara meyilli olması.
İmkânsızın Şarkısı sınıfı geçemedi.Diğer kitaplarında şansımı deneyeceğim.
spoi içeriyor
Açıkçası beni bilgilendirecek, bana bir şeyler katacak kitapları okumayı tercih ederim genelde ancak şu sıra zihnim çok dolu olduğu için bu kitabı okumayı tercih ettim. Bu kitabı tarzlarımız çok yakın olduğu birinin tavsiyesi üzerine okudum, çünkü kitap en sevdiği kitaplardan biriydi ve tarzlarımız benzediği için haliyle çok merak ettiğim bir
Haruki Murakami ~ İmkansızın Şarkısı
Murakami ile yaklaşık bir buçuk yıl önce tanıştım. Her ay bit kitabın mütealasını yapıyorduk, bir kitabevinde. O ayın kitabı da “Sahilde Kafka”ydı. Çok farklı sesten, çok farklı kelimelerle Tamura’yı dinlemiştim. “Sahilde Kafka” benim için özel bir eser. Yazarın hayat hikayesinden de derinden etkilenmiştim. O