Yıllardır okumak istediğim, sürekli ertelemelerim ve araya giren bi dünya kitap yüzünden bir türlü giriş yapamadığım, Dostoyevski evrenine; yazarın yazmış olduğu ilk kitabı olan İnsancıklar ile birlikte güzel bir giriş yapma mutluluğuna eriştim.
Bu kitap; yazarın üslübuna alışmamda ve sonraki eserlerini daha iyi idrak edebilmem amaçlı güzel bir basamak oldu diyebilirim.
İnsancıklar kitabında Dostoyevski; fakir, yaşlı bir katip olan Makar Alekseyeviç ile öksüz, genç bir kadın olan Varvara Alekseyevna arasındaki saygılı, samimi ve içtenlikle yazılan; içeriğinde de genellikle yaşam standartları, çevresinde ki insanları ve yaşayış biçimlerini, geçmişlerini, sıkıntılarını anlatan bir dize mektubu sırasıyla derleyip Anı-mektup tarzı bir kitap çıkarmış ortaya. Mektupların tarihleri düzenli ve karşılıklı olduğu için konuşmalar ve olaylarda ki karekterlerin yorumlamarında sürekliliği sebebi ile roman tadı da vermiyor değil.
Kitapta kendimce eksik bulduğum tek nokta; mektuplar arası karekterlerin, harici görüşmelerinden ve yaşadıklarından kısa notlar ile okuyucuyu bilgilendirilerek, mektuplarda konuşulan şeylerin daha anlaşılır olması ve hikayenin akıcılığı daha sağlam katkı yapılabilirdi.
Her şeye rağmen bu kitabın Dostoyevski nin de yazmış olduğu ilk kitabı olduğunu da göz önünde bulundurarak, beni tatmin ettiğini söyleyebilirim...
