Ben hayatımı seviyorum ve ondan hoşnutum. Onu kaplayacak bir altın yaldızğa ihtiyacım yok. Sır ve bilinmezlik dışında bir yaşam, sergi vitrinin aynalı ışıltısında bir yaşam düşünmüyorum. 
..."Tabii, her şey sona erdi. Elveda, Saşa."
Ama hepsi de tarifsiz acılar çektiler, o kadar çok acı çektiler ki keder duygusu artık ruhsal bir hastalık haline geldi. Yeteneklerine ve aydınlık hatıralarına rağmen acılarının karşısında da canı gönülden eğildiler...
×Kesit1×
Nasıl unutabildim? O zaman, o akşam, onun ne büyük dehşetler beklediğini bilmeden, dikkatle, kırılmasın diye, onu daha sonra onun içinde ve etrafında olup biten bütün o korkunç şeylerle birlikte ruhumun derinliklerine gömdüm...
×Kesit2×
Bu iki insan bana neden gönderilmişti ilişkilerimizi nasıl adlandırmalı? İkisi de benim kişisel dünyamın temel bir parçası oldu çok farklı oldukları halde birini diğerine yeğlemedim. Çünkü birbirlerini tamamlıyorlardı. İkisinin kaderi Tsetayeva'nın kaderiyle birlikte benim yaşadığım en büyük acı oldu..~