En Eski İsimsiz Kitap Sözleri ve Alıntıları
En Eski İsimsiz Kitap sözleri ve alıntılarını, en eski İsimsiz Kitap kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Esasında biliyordu insanların kitapları okuduğu gibi kitapların da insanları okuduğunu.
" Ey kâri! Aşk olsun diye dua etmek istiyorum sana. Lakin kazara duamın kabul olmasından korkuyorum. Zira aşk dedikleri can yakıyor.
Canın yanmasın istiyorum."
Sayfa 11
" Sus ! Kimseye anlatmadığın hikaye yalnızca senindir..."
Sayfa 30
" Tesadüf " dedi. Tesadüf diye bir şey yoktur dünyada. Tesadüf , gafillerin sırra verdiği isimdir. Sırrı bilmeyen ona tesadüf der ancak. Hakikati bilen hakikati görür. Tesadüf , gafillerin ve gönlü körlerin avuntusu...
Sayfa 59
" Ölüm ölmeyen tek gerçek sanırdım buraya geldiğim andan evvel, oysa ölümün öldüğü yerler de varmış. Ve insan hep bilmediğinden korkarmış. "
Sayfa 61
" Sen hiç nedenini bilmediğin bir acıyla ve hiç bilmediğin bir şehirde, bilmediğin bir adamın sözleriyle yalnızlığınla kolkola yürüdün mü ? Ben yürüdüm. "
Sayfa 68
" Ve gönüldür bu, bir akacak yer buldu mu akıverir; bir ateştir ki o, en olmadık zamanda her yanı yakıverir. "Gördüm" dahi diyemeyecek kadar kısa vakitte gönle aşkı düşürür de "olmam" desen de seni aşık ediverir..."
Sayfa 74
" Ne anlatacak kimsesi vardır ne de yazacak istidadı. O vakit o da susmayı seçer. Aşk, sustuğun vakit daha bir ziyadeleşir gönlünde. Daha çok acıtır. Susmak aşkın ateşine bir körük vurmaktır ; susmak acıya müptela , derde meftun, gama mecbur olmaktır. Aşık, sustuğu, sükut ettiği ve edibildiği kadar aşıktır. Bilemez bunu ve bilemediğinden acıyla yanar da yanar gencecik gönlü..."
Sayfa 75
" Ah bu nasıl bir derttir, nasıl bir başa gelir ?"
Sayfa 79