Zaten Kur’an’a göre cariye adı altında savaşlarda başkalarının kız ve eşlerini almak helaldir. Bu, birkaç ayette geçiyor.
Nisa suresi 24 ve Ahzab 50 ve 52.ayetler.
İbni Habib (h.245.ö) iki kaynağında Muhammed peygamberliğini ilan etmeden önce içkiye yasak getiren Mekkelilerden geniş bir liste sunmaktadır. Bunların bir kısmı ayrıca zinayı yasaklayan, putlar için kesilen kurbanların etinden yemeyen kişiler diye bilgi verir. Bazı kaynaklarda İslamiyet’ten önce Kureyş kabilesinden önde gelenlerin çoğunun, belli bir yaştan sonra içkiyi bıraktıkları bilgisi de var.
a-İbni Habib, Muhabber, s. 515, Munammak, s.422
b-Bağdadi, Hazanet-ül Edep 2/169
c-İbni Ebi Dünya, Zemmü-1 Müskir, s. 59-60- no: 46-47, sayfa 62, no: 48
Buna paralel Pavlus’un Efesoslulara Mektuplar kısmmda, şarapla sarhoş olmayın, çünkü onda edepsizlik vardır anlamında bir bilgiden söz edilir. Yine Pavlus’un Romalılara Mektuplar bölümünde et yemeyenden (vejetaryen) ve şarap içmeyenden övgüyle söz edilir. Pavlus Birinci Timoteos’a yazdığı birinci mektuplarmda şarabın iyi insanların özelliği olmadığını belirtir; ancak burada farklı bir şey daha söyler. O da şu: Yalnız su içme! Miden için, sık sık gelen rahatsızlıklar için biraz da şarap iç.
İshak Peygamber kendi oğluna dua ederken, hem “Allah sana bol şarap nasip eylesin!” der, hem de kendisine şarap ikram edip içirir. Tevrat’ın Tesniye bölümünde Rabbin Hz. Musa’ya, “Senin şarabını bereketli kılacağım” açıklaması var. Yine Tesniye bölümünde Rab, “Eğer beni dinlerseniz ben de yeni şarap elde etmeniz için size yağmur yağdıracağım” vaadinde bulunur. Halk arasında hikâyesi meşhur olan Eyüp peygamberin, çoluk çocuğuyla birlikte şarap içtiği Tevrat’ta anlatılmaktadır.