Orhan Pamuk kaleminden okuduğum ikinci kitap Istanbul.Yanlış kitaplarla mi başladım bilemiyorum ama otobiyografik olan bu kitapta yazara dair birşeyler öğrenmek istedim.Kendini anlatırken Istanbul'u ,Istanbul' u anlatırken kendini
anlattigi bir kitap olmuş.Beni zaman zaman bogsada israrla okumaya devam ettim.Yarım kalan her kitap ben de bir eksiklik duygusu barındırır o yuzden bitmeliydi .
Yazar çocukluğunu,annesinin, babasinin tartışmalarını ,Pamuk Apartmanı ve Nişantaşı nda geçen günlerini, okul hayatını ve Küçük bir Orhan iken hayal dünyasındaki uzantilarin sonradan kendisine nasıl bir etki yaratmış olduğunu anlatır kitapta.Son sayfalara resmini çizdiği aşkından ve Mimarlık fakultesini nasıl bırakıp aynı zaman da ressam olma arzusunu birakip ,ben yazar olacağım deyişini okuyacaksınız.
Gelelim kitabın Istanbul kanadına. Baktığı her yerde Istanbul un o muhteşem manzarasını gören lakin zamanla değişen yakılıp yıkılan Istanbul un artik eski baktigi guzellikte olmadigini Istanbulu bir manzara bir resim olarak gormekten vazgecmesi gerektigini anlar.
Gautier ve Nerval'in, Pierre Loti ve Andre Gide gibi yazarların Istanbul üzerine yazdıklarından ,batılıların Istanbul u nasıl gördüğü paylaşırken. Diger zamanda Yahya Kemal ve Tanpınar 'in kaleminden çıkan harap olmuş eski Istanbul 'u anlatışlarının ve yaşamlarının tutarsizligindan bahsetmistir Orhan Pamuk.
Reşat Ekrem Koçu tarafından yazılmış Istanbul Ansiklopedisi üzerine de yazarın yine sayfalarca anlatımı mevcut.Kitabın yine pek cok sayfasını kendi albümünden ve Ara Güler gibi fotoğrafçıların çektiği fotoğraflar oluşturmaktadır.
