İstanbul Geceleri
Samiha AyverdiSözler ve Alıntılar
Eski zamanda, hayâtın en sığ, en uzak ve gizli köşelerine kadar el uzatmış bir îman ışığı vardır ki, bu her sınıfın her türlü ihtiyaç ve umûrunda sârî ve cârî idi. Böylece de içtimâi bünyemizin her parçasını birbirine lehimlemiş ve âhenk birliği sağlamış olan o mânevî seyyâle, en gizli köşelerimize kadar işlemiş, hayat ve âhengimizin nâzımı olmuştu.
Sayfa 125 - kubbealtı
Mâdem ki insan oğlu, bildiği bilmediği hâtıra ve hayatlarının zincirine dolanmıştır; şu halde bugünkü zevki ve yaşayışı da, o zincire uygun bir başka halka hazırlamaktan gayrı ne olabilir?
Sayfa 197 - kubbealtı
Çekmeyince erbaîni rûzigâr
Gelmemiştir bir zaman evvel bahâr..
Yaşanmakta olan zaman, karakış devresini geçirmeyince bahâr vakti gelmez..
Sayfa 243 - kubbealtı
Çeşnisini bilmeyen için şeker kamışı ile, talaştan ibâret âdî kamışı ayırt etmek ne mümkün?
Sayfa 128 - kubbealtı
Şu halde İstanbul, yalnız san'atkâr değildi de ne idi? Örnek olacak terbiyesi, elenip incelmiş göreneği, asırların süzgecinden geçerek mukaddes kümecikler olmuş geleneği ve baha biçilmez bir şefkat kuyusundan, gelip geçenlere sebil dağıtan hayır sahibi bir cömert miydi?
Evet bir geçmek, eskimek vâki ise, o, zamana değil bize ait..
İstanbul geceleri, meraklı, üzüntülü, kuşkulu olarak, tek ve yekpâre bir vücut hâlinde ürperirdi.