Kitabı okumaya "çabaladım" ama yarısına bile gelemedim. Muhtemelen kötü bir çevirinin ürünü diye düşünüyorum, aslı Fransızca'ymış. Zaten bir felsefe kitabı çok iyi bir felsefeciden de olsa çeviri kitabın kalitesini çok düşürebilir, felsefe çevirisi başka çeviriye benzemez diye düşünüyorum. Bu kitap ya böyle bir başarısızlığın ürünü, ya
Nurettin Topçu’nun 1934 yılında Paris’te yazdığı ve aslı Fransızca olan tezidir.
Başlangıçta çeşitli ahlak sistemlerinden bahsediyor. Onların fikirlerini ve savunduklarını çürütmeye çalışıyor. Çürütmeye çalıştığı filozoflar arasında Sokrates, Eflatun, Aristotales gibi ünlü felsefeciler var. Bu durum kitabın sonuna kadar böyle gidiyor.
Temelde
En zor okuduğum kitaplardan biri. Felsefe sevmeme rağmen, dili ağır olduğu için okurken çok zorlandım.
Ayrıca çevirisi de çok iyi değil.
Nurettin Topçu çok büyük bir düşünür, istifade edilmesi gereken bir yazar. Ama diline ve üslubuna hakim olmayan birinin anlaması zor malesef..
Tüm benliğimle okuduğum ancak anlam olarak farkına varamadığım bir kitap oldu . Umuyorum zihnim herşeyi anlamış ve sindirmiştir . Dili ağır ancak okunulası bir kitap . Ellerinize zihninize sağlık Nurettin Topçu
Nurettin Topçunun kalemi felsefik ancak bu kitabı tamamen felsefeden oluşmuş.
Felsefe severlerin sevebileceği bir kitap. Ben aşırı felsefe sevmediğim için kitabı beğenip beğenmeme konusunda kararsızım. Ancak sevmedim de diyemiyorum. Kitap sürükleyici ancak ben diğer kitaplarında bulduğumu bulamadım. Diğer kitapları kadar tatlı gelmedi bana. Yine de okunur, anlaşılır..
Haydi bismillah bir kaç cümle yazalım: Kitabı okurken biraz zorlandım anlamakta hatta biraz fazla da olabilir. Ama isyanın mantığını isyan ile Nurettin Topçu'nun ne demek istediğini kavrayabildiğimi düşünüyorum. Uysallık ve isyanı doğru yolda kullanırsak kulluğumuzun görevini yerine getirmiş oluyoruz. Bu da Allah'a karşı uysallık benliğimize karşı isyanla oluyor. Yani anladıkları özetle bu şekilde İyi okumalar.
İkinci okuyuşum olmasına rağmen hala kitabı tam anlamış değilim. Bu kitabın dilinin ağır olmasından değil felsefi altyapımın yetersiz olmasından kaynaklanıyor. Özetle şunu anladım; isyan edenlerin isyanı aslında gerçek isyan değil. Hakkıyla iman edemediğimiz her şeye isyan edip Allah'a iman etmeliyiz.
Nurettin Topçu’nun daha önce 4 veya 5 eserini okudum ama aralarında en zorlandığım İsyan Ahlakı oldu. Bu kitabı okuduktan sonra kendini sorgulamaya başlıyorsun. Acaba ben uysal mıyım yoksa bencil, katı bir ferdiyetçi mi? Ben hangi taraftayım ve bundan nasıl kurtulabilirim, nasıl isyan edebilirim. Bu soruları kendine sormaktan alıkoyamıyorsun. Eğer
'Hürriyet'ten 'hareket'e; 'hareket'ten 'sorumluluk ve merhamet'e; 'sorumluluk ve merhamet'ten 'taklit ve inanç'a; buradan 'iman'a ve nihayet 'isyan'a (En'el-Hakk) varış ince ince işleniyor kitapta.
Tüm bu kavramları Spinoza, Bergson gibi filozofların doktrinleri üzerinden, tartışmacı bir anlatımla açıkladığı için kitabı okurken bolca kavram ve öğreti araştırması yapıp farklı makaleler okudum. Bu yüzden çok yönlü ve zengin bir okuma macerası oldu benim açımdan.
