İyi Ruhlara Adak
Rainer Maria RilkeÖne Çıkan İyi Ruhlara Adak Gönderileri
Öne Çıkan İyi Ruhlara Adak kitaplarını, öne çıkan İyi Ruhlara Adak sözleri ve alıntılarını, öne çıkan İyi Ruhlara Adak yazarlarını, öne çıkan İyi Ruhlara Adak yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Gitmiş olsan bile buradan çok uzaklara, düşer yıllar sonra aklına ille.
Söyledi; gitti sonra
esrik o dünyaya, umduğu:
ama bir sitemi, sık sık
işitiyordu sanki ruhu.
Yuvaya itti onu huzursuzluk, fena halde; yonttu sonra gözü nemli
zavallı, solgun sevgisini tabutta,
ve işte - işte bu oldu baş eseri.
bitiremesem bile ne eder, çabaladığım kişiyim
ÜNİVERSİTEYE GİRİNCE Nasıl da yıl yıl, bakınca geri, yuvarlanıp gitmiş meşakkat dolu;
oldum artık sonunda eni konu isteyip çabaladığım kişi: bir öğrenci.
Tasarım okumaktı önce <Hukuk>;
ama hafif hevesimi ürküttü zorlu, tozlu Roma Hukuku dökümü, ve böyle oldu tasarı bir çılgınlık.
İlahiyata karşı çıktı sevdiğim, atamadım kendimi tıbba, benim zayıf sinirlerime kala kala kaldı - felsefe yapmak deyeyim.
Serbest sanatların görkemli sicilini, sunuyor bana Alma mater, bitiremesem bile ne eder, çabaladığım kişiyim: bir öğrenci.
Kulak ver, gecenin adımı sönüyor
geniş sessizlikte;
yazı masamın lambası cırlıyor
yavaştan cırlak böceğince.
Altınsı yanıyor rafta
kitap sırtları:
periler ülkesine yolculukta
köprü ayakları.
Çalılar durdu duaya,
ateş böceği asılı, durgun,
bir sonsuz ışıkça oraya;
ve küçük beyaz bir gülün
kızıl bir hale konmuş başına.
Düşler bana orkideler gibi gelir. Onlar gibi rengârenk ve zengin...
Çalılar durdu duaya, ateş böceği asılı, durgun, bir sonsuz ışıkça oraya; ve küçük beyaz bir gülün kızıl bir hale konmuş başına.
Gözüne bir şey batıyor.
- ağlamak gibi ...
Sarışın çocuğun da...
... girdi yüreğine, orman gölünce arı, bulanık sezgi, bildirir gibi büyük bir mutluluğu ya da kahrı.
Bahar rüzgârı söyler yeni nağmeyle eski, tansıklı masalları, düşe sarılır ilk çiftin kolları meyva bahçesinde.
"Haydi için! Bugün içkiler benden."
Güneş yazıyor kendini umut dolu
büyük harflerle taze otlara.
Yalnız orda sarı yapraklar altında
acıyla iç çekiyor taştan Apollon.
Sonra gidiyor, görev için,
kente doğru sessiz adım
ve alıyor, bedeli olarak düşün, ötede ruhunu sayrı çocuğun.
Gece geç vakit ama, bir şey söylemek istedi, itiraf etmek ... Oysa kimse işitmedi onu odada.
Bir hırıltı.
- Sonra dışarıya götürüldü, kadın ve acısı.
Göğün görkemli peygamber çiçeği maviden,
Ve düşümüz, bir pervane, yükseliyor güneşin kanatlarında oraya.