Jose Mourinho bir şampiyon. Gençliğinin sonlarına doğru asla bir futbol yıldızı olamayacağını fark ettikten sonra, dünyanın en iyi antrenörü olmaya karar verdi ve 42 yaşında - yıldız bir futbolcunun antrenörlüğün belirgin becerilerini henüz öğrenmeye başladığı bir yaşta - o bu tutkusuna ulaşmıştı. Mourinho kendi kendini methetmekte çok da geç kalmadı. Porto'yu Avrupa şampiyonluğuna götürdükten sonra, Portekiz'den İngiltere'ye geldiğinde, kendini Özel Biri olarak ilan etti. Patrick Barclay'in çizdiği portrede de görüldüğü gibi, hiçbir zaman sahte bir alçakgönüllülük göstermedi.
Mourinho Chelsea'de göreve başladıktan sonraki bir yıl içinde, kulübü yarım yüzyıldan sonra ilk kez İngiliz şampiyonasına taşıyarak Özel Biri olduğunu kanıtladı. Gerek Porto'daki görece sınırlı kaynaklarla, gerekse Roman Abramovich'in milyarları sayesinde futbol tarihinin en büyük bütçesiyle, Mourinho işine her zaman aynı özeni göstermektedir. Göze çarpan bir ego, hassas insan yönetimi, harika bir antrenörlük yeteneği ve sonsuz çalışma kapasitesi; Mourinho tüm bunlara sahip. Olağanüstü olaylar silsilesinin en önemli tanığı, Mourinho'nun, yönetiminde çalışırken Robson'dur. Robson ve Everton menajeri David Moyes, İngiltere'deki ilk sezonunda futbolda gösterdiği dramatik etkinin sahibi olan ve önümüzdeki uzun yıllar futbolda hüküm sürecek gibi görünen bu olağanüstü adamın eşsiz bir resmini çıkarmakta Barclay'e yardım eden insanlardan sadece ikisidir.
