Saatler henüz bir şeylere ve bir yerlere yetişmeye çalışılan telaş zamanlarını saymaya başlamadan evvel, insan ruhunun yapmayı en iyi bildiği iş beklemekti. Beklemek yaşamaktı.
Bu kitap hakkında ne yazılır ki? Garip bir kitaptı. Yazarın emeğine sağlık ama olmamış. Hevesle okumaya başlamıştım, hatta bazı yerlerde tüylerim diken diken olmuştu ama ilerledikçe zevk kalmadı.
İnsanı affedilmek kadar hafifleten ve rahatlatan bir şey daha olamazdı. İnsan affedilirken daha iyi anlardı, hayatın çok kısa, barışmak için kullanılabilecek zamanın çok kıymetli olduğunu...