Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.38
Karabasan
Wulf DornKarabasan Yorumları ve İncelemeleri
Karabasan yorumları ve incelemelerini, Karabasan kitabı hakkındaki okur görüşlerini , Karabasan puanlarını 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Puan
8.210 üzerinden
Wulf Dorn'un geçen yıl okuduğum ve hiç beğenmediğim Oyunbaz kitabından sonra açıkçası bu sefer biraz isteksizce aldım Karabasan'ı. İyiki almışım. Beklentilerimizin düşük olduğu kitaplar bazen bizi şaşırtır ya hani, biraz beklentimizin düşük olmasındandır bu şaşırma hissi, bazen de gerçekten güzel bir sürprizdir hani söz konusu olan, işte bu sefer
Kitap boyunca simon'un abi ve hâlâsından nefret ettim. Çocuk ailesini kaybetti bir günde iyi olmasını sağlık olmasını beklemeleri sinir bozucuydu zaman vermek yerine. Abisi desen zaten sanki anne babasını kaybetmemiş gibi yakılması ayrı bi olaydı. Ve simon'u başlarından atmaya çalışmaları güya onun iyiliği için ama hiçte onun iyiliği için gibi durmuyor. Abisiyse kardeşinin yanında durup destek olacağına kendi ailesi kurma pahasına başından göndermeye çalışması ve terk etmekt için planlar yapması üzdü hem de sinirimi bozdu açıkçası.
Wulf Dorn'un diğer kitaplarını sevmiştim ama bu pek olmamış gibiydi.
Simon, annesi ile babasının ölümü ile sonuçlanan araba kazasından sağ çıkar ama hayati artık bambaşka bir şekle bürünmüştür. Suçluluk duygusu, peşini bırakmayan ürkütücü kabusları onu oldukça zorlamaktadır. Bir süre psikolojik tedavi gördükten sonra, halası ile ağabeyinin yanına yerleşir ancak genç bir kızın ortadan kaybolması Simon için oldukça zor hayatını içinden çıkılmaz bir hal almaya başlar.
Sonuyla beni ters köşe yapan, inanılmaz bir kitaptı. Ben büyük bir heyecanla okudum ve sonunu asla böyle tahmin etmemiştim. Yaşadığım şaşkınlıkla beni oldukça tatmin eden bir psikolojik gerilim kitabı oldu. İnce detaylara kadar düşünülmüş, işlenmiş ve birbirine de oldukça iyi bağlanmıştı. Psikiyatrist kitabından sonra büyük bir heyecanla okuduğum bir diğer kitabı oldu. Ve Simon... hakkında oldukça uzun konuşmak isteyeceğim, bağ kurduğum ve yer yer sıkı sıkı sarılarak destek olmak istediğim bir karakter oldu. Kendisi 16 yaşında ama özel ve farklı bir çocuk. Hayati normal düzeninde ilerlerken bile oldukça zorken yaşadığı büyük kayıptan sonra daha da zor ve ürkütücü olmaktadır. Ruhu, iç dünyası yaşadığı çöküş bence oldukça iyi bir şekilde okura aktarılmıştı. Eğer yazarı seviyorsanız, mutlaka bu kitabına da şans vermelisiniz. Heyecanı diri tutan, hüzünlü ve sonuyla hafiften kalp kıran güzel bir psikoljik gerilim kitabıydı.
Wulf Dorn dan okuduğum Karabasan kitabı başta beni pek içine çekmedi. Yarısına kadar geldiğimde hikaye sıradanlaştığını düşünmeye başladım. Katil profilinin ortaya çıktığını sanmam ile birlikte kitap artık benim için sıkıcı olmaya başlamıştı.
Ta ki; son 50 sayfayı okuyana kadar. Kitabı az daha bırakıyordum elimden sonrasında Wulf Dorn bu kadar basit bir şey yazmış olamaz diye okumaya devam edince işin gerçeği ortaya çıktı.
Son 50 sayfa çok zekice yazılmıştı gerçekten. Kitap ile ilgili bütün algım yerle bir oldu. Wulf Dorn'u bir kez daha tebrik ve takdir etmek istiyorum. Konuyu inanılmaz iyi bağlamış. Güzel bir ters köşe ile sonlandı.
Wulf Dorn severlerin okumasını önerebileceğim kitaplar arasında yerini aldı. Halen Şizofren tadını bulamadığımı ayrıca belirtmek isterim. :)
Herkese iyi okumalar.
400 syf.
·
Puan vermedi
Wulf Dorn okumakatan pişmanlık duymuyorum hiçbir zaman. Hangi kitabını elime alsam ' Nazlı kabul et seni içine cekicek' diyebiliyorum. Karabasan da içine çeken kitaplarından biriydi. Bilincaltimizdaki korkularımız, endişelerimiz, yaşayıp unutmak istediğimiz bir çok şeyden bahsetmiş .Freud, beynimizde bizi stresten korumak için belli savunma
Kitap ailesini trafik kazasında kaybeden Simon’ın hikayesini anlatıyor. Okumaya başladığımda Wulf Dorn’un diğer kitaplarından daha farklı olduğunu düşünmüştüm ama son sayfalarında yine Wulf Dornluğunu yapıyor :) Herkese tavsiye edilir
#karabasan #dienachtgehörtdenwölfen #wulfdorn
Merhabalar Ceviz'in dostları. Uzun zamandır beklettiğim bir kitabın yorumu ile geldim.
Simon, ailesiyle birlikte araba kazası geçirir ve sadece kendisi kurtulur. Travma yaşadığından dolayı Dr. Forstner ile tedavisini tamamlayıp hastaneden ayrılır. Halası Tilia ve abisi Mike kendi hayatlarını kurmuşlar ve Simon'ı yatılı okula yatırmak istemektedirler. Simon bu esnada Caro adında emo bir kızla tanışır ve ortak yönlerinin ne çok olduğunu görünce şaşırır. Hafif otizm ve obsesif kompulsif bozukluğa sahip olan Simon bir yandan sosyal çekinceleriyle boğuluyor bir yandan da aileisni kaybetmenin ve ötelenmenin verdiği acıyla baş etmeye çalışıyor. Kazadan beri gördüğü kabuslar peşini bırakmıyor. Kaza anından spnrayı görüyor hep. Bir ses onu takip ediyor ve bir kapıya götürüyor. Ses "Simon'ın da kazada ölmesi gerektiğini" söylüyor.
Kısa kısa bölümler okumayı hızlandırıyor. Karakterler korku romanı için yeterli düzeyde ancak Simon ve arkafaşları 16 yaş gibi değil sanki 8 yaşında gbi diyaloglar ve olaylar var. Kitabon 1/3'ünde bazı şeyleri tahmin ettim. Ama beni bekleyen bir dönüm nomtası yine de vardı. Yazar romanın sonunda aslında hikayenin düşündüğü şekilde evrilmediğini yazmış. Bana da öyle geldi başta doğaüstü korkudan nitelikler taşırken bir anda psikolojik korkuya dönüştü kitap. Bu değişimin sebebini kendi hayatında yaşadığı bazı şeyler olduğunu söylüyor. Kitap bu şekilde de güzel bana kalırsa mutlaka okuyun diyemem ama türü sevenler için idealdi ve kitabın ilk yarısında bayağı postit kullandığım yer oldu anlatım çok güzeldi.
Bu yazarın yazım tarzını, olayları ele alış ve işleyiş tarzını çok seviyorum. Her sayfasında gerilim hissediliyor. Ama bu kitabın ilk sayfalarında itibaren tahmin ettiğim her şey çıktı. Sonunda karşımıza çıkan olaylar beni şaşırtmadı. Oysa ki ben şaşırmak istiyordum. Bir daha ki kitabında rica ediyorum şaşırt beni Wulf Dorn ;) Spoi vermeden umarım anlatabilmişimdir. :))
Psikolojik gerilim diye ben buna derim. Wulf Dorn türünde tartışmasız ve kaliteli eserler oluşturan yazarların başında geliyor. Son zamanlarda onun kitapları hariç, bu kulvarda beni tatmin edecek kitap bulmakta zorlanıyorum. Öneriniz varsa seve seve öğrenmek isterim.
Kitabın konusuna gelirsek; anne babasını korkunç bir kazada kaybetmiş ama onları sonsuzluğa uğurladığı kazadan kendisi kurtulmuş genç bir çocuktur Simon. Olay sonrası zihninde boşluklarla kendisini psikiyatri kliniğinde bulur. Tedavisi biten genç halası ve ağabeyinin yanına gider ve yine de kendini terkedilmiş hissinden, kazada ölmesi gerektiği düşüncesinden ve anne babasının da bulunduğu kabuslardan kurtaramaz.
Kitapta geçen bir bölümden kazanın sebebini, ilerledikçe bir karakterin durumunu ve kitap sonlara yaklaştıkça olayı çözmüş olsam da kitaba bayıldım. Benim tahminlerimin yerini bulması psikolojik gerilim ve polisiyeyi çok okumamdan kaynaklı. Ama bu türle yeni tanışacaklar müthiş bir olay örgüsüne kendilerini hazırlasınlar. Ve de son bir uyarı; bu kitaptan sonra da öyle kolay kolay başka psikolojik gerilim beğenmeyebilirsiniz.
Okuduğum ilk psikolojik gerilim ve ilk Wulf DORN romanı KARABASAN.
Özellikle belli kısımlarında tüylerinizin ürpereceği, yalnızlığın o ifadesi zor ruh halini en derinden hissedebileceğiniz, kesinlikle önerebileceğim bir eser. Yazarın diğer romanları da kütüphanemde sıralarını bekliyorlar ve bu çok uzun sürmeyecek bir bekleyiş olacak...
Wulf Dorn’dan okuduğum 6. Kitap oldu Karabasan. Birçoğu gibi ben de Psikiyatrist kitabı ile tanımış, o kitabını da çok beğenmiştim.
Bazı noktalar tahmin edilebilir olsa da sonu ters köşeydi.
Yine de asla aklıma gelmeyen bir şey oldu diyemeyeceğim, okurken ihtimaller arasında değerlendirdiğim şekilde son buldu.
Her şeye rağmen kitaptaki gizem kendini okutmayı başarırken bitirene kadar elimden bırakamadım neredeyse diyebilirim.
Simon’ın anne babasıyla yaşadığı bir trafik kazası sonrası yalnızca kendisinin hayatta kalma suçluluğu ile intihara teşebbüsü ve klinikteki tedavisi akabinde halasının ve abisi Mike’ın yanına taşınmasıyla başlar hikaye.
Hayatı birdenbire altüst olan Simon farklı bir evde, annesi babası olmaksızın yeni hayatına uyum sağlamaya çalışır.
Ne var ki anne ve babasının korkunç hale gelmiş yüzleri uykularında dahi onu rahat bırakmaz, sık sık kâbusu olur.
Bu kâbuslar sırasında her defasında gördüğü kapı, zihninde olan bazı kopuklukların ve soru işaretlerinin cevap bulacağı bir nokta olsa da Simon ne kadar çabalasa da kapıyı açmayı başaramaz.
Simon bir yandan bu sorularına yanıt ararken bir yandan da bir genç kızın ortadan kaybolmasıyla istemeden de olsa kendisini olayların içinde bulur.
Acaba Simon o kapıyı aralayabilecek mi, en önemlisi buna hazır mı?
“Er veya geç sıra hepimize gelecek. Ölüm insan ayırmaz. Onun karşısında hepimiz eşitiz. Önceden kim olduğun umurunda bile değildir. Sanırım hayattaki bütün adaletsizlikler böyle telafi ediliyor."
“İnsanın sevdiklerini nasıl kaybettiği hiç fark etmiyor, sonrasında kendini köklerinden koparılmış bir ağaç gibi hissediyorsun.”
Daha önce görüp hep almak istediğim bir kitaptı. Yazar diğer kitabı olan psikiyatrist gibi bu kitaptada oldukça güzel şeyler paylaşmış okurlarıyla.
Kitap yorumum
Karabasan, kitabının yorumuyla sizlerleyim. Hemen hemen her ay yazarın kaleminden bir kitap okuduğum için artık tarzını iyice alışmış bulunuyorum , ilk kitabını okuduğum zaman hissettiğim o duygular, o aşırı beğenmişlik, yazarı göklere çıkartmak yavaş yavaş kayboluyor. Bu sanırım alışkanlıktan kaynaklanıyor birkaç ay ara verip kitapları
Simon’un halasına giderken geçirdikleri trafik kazası sonucu annesini- babasını kaybeder ve bir süre akıl hastanesinde tedavi görür. Zira kazada hafızasını kaybetmiştir.
Toparlanma sürecine gediğinde halası ve abisi ile birlikte yaşamak üzere taburcu olur ancak her arabaya bindiğinde kaza anı gözlerinin önüne gelir ve kriz geçiririm
Yeni hayatına adapte olmaya çalışan Simon sık sık karışık be korkulu rüyalar görür.
Simon yeni okulunda Caro ile tanışır. Caro herkesin aksine Simon’a sıcak davranır, onla hareket eder ve ona inanır.
Yine kriz geçirdiği bir gece Simon orman yoluna gider ve belli belirsiz birilerini görür. Daha sonrasında bisikleti ile kaza yapar ve eve gelir.
Ertesi gün öğrenir ki abisinin sevgilisi gece öldüresiye dövülmüş hastanelik olmuştur. Olayın yaşandığı yer ise Simon’un önceki gece birilerini gördüğü yerdir. Caro ile Simon işbirliği yaparak saldırganı ortaya çıkarmaya çalışacaktır.
Simon gördüğü kişiyi hatırlayıp, polise teslim edebilecek mi saldırgan gerçekten Simon’un gördüğü kişi mi hepsi kitabın final bölümünde
Son kitapları Yazarın ilk kitaplarını aratsa da bence bu kitabın finali kitabı vasat olmaktan kurtarmış
Var olan düzeni korumaya yönelik id'in mücadelesi, tabi yıkıcı olarak saldırganlık iç güdüsüyle.
Kitap aslında çok güzel bir mesajı içeriyor, zaman ileri akar! Fakat hayat, geleceğe salt bir şekilde yönlenmez. Geçmişin ve şimdinin anlamlandırmaları, zamanın içinde eğilip bükülebilir; geleceğe kavisler, virajlar oluşturabilir ve süregelen yolu iki adım gerisinden çok daha farklı bir şekle büründürebilir. Bu bağlamda kitabı okurken Simon hariç herkesi yadırgadım. Kedinin bile ilgi ve sevgi göreceği bir sonraki günü beklemesindeki motivasyon hiçbir karakterde yoktu. Evet herkes önüne bakıyordu, belki yanında olanlar için mutlu oluyor ya da üzülüyordu, bir şeyler paylaşıyordu ama belki işte. Oran verilemeyecek bir olasılıkta kimsenin birbirine içten davrandığını düşünemedim. Kitabı okumayı bitirdiğimde ise yine Simon'a üzüldüm çünkü kabustan uyanıp oh çekmek gibi düzelemeyecek gerçek hayatta kendi zamanını belki sonsuza kadar bir döngü haline getirmişti. Belki...