Karanfilli Hikaye / Toplu Öyküler 1 Sözleri ve Alıntıları
Karanfilli Hikaye / Toplu Öyküler 1 sözleri ve alıntılarını, Karanfilli Hikaye / Toplu Öyküler 1 kitap alıntılarını, Karanfilli Hikaye / Toplu Öyküler 1 en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Karıncalar kapının alt yanından bir dizide gidip geliyorlardı. Aralarında ne bir çatışma ne de bir kavga vardı. Karşı karşıya geldiler mi, biri duruyor, öbürüne yol veriyor, o geçsin diye bekliyordu.
"... Kapıda karşılandığında ona kim karanfil getirecek bir daha? Hiç kimse. Onun karanfil sevdiğini bir tek ben biliyordum. Benim karanfil getirmeyi sevdiğimi de bir tek o biliyordu."
"... Benim ne yaptığımdan ona ne, peki? Artık hiçbir davranışım onu ilgilendirmez. Ne yapıyorsam yapıyorum. Ne yapıyorsam... Onu seviyorum. İşte bunu yapıyorum. Söylesem, güler. Seni seviyorum dediğinde, ben de ona gülüyordum. Çok gülünç geliyordu bana. Seni seviyorum, seni seviyorum! Bu iki keline, bu iki kelimelik havada bir cümle, bir kadının ağzında çoğalıyor, gülünçlüğünü büyütüyor, arttırıyor. Geri dönülmez çocuksuluğuna, kadınsılığına -ne kadar yoksul, ne kadar acınacak bir kadın yanıdır o- aç hayvan yanına... Onunki kadar kendiminkine... Kendiminkilere..."
İkimiz birlikte burdan çıkacağız, hemencecik kapı önünde ayrılacağız. O andan başlayarak iki yabancıyız artık. Karanlığa gömülü, düzen dışı bir ışık yokluğunda yüzen kalabalıkların yabancılığını karşılıklı duyacağız. İki yarım yabancı gibi kısa, kuru bir allahaısmarladık, bir güle güle ile ayrılacağız. Bir daha da birbirimizi hiç görmeyeceğiz. Görsek bile, görmezlikten geleceğiz. Birbirlerini artık hiç tanımayan, tanımayacak iki ayrı, bölünmüş iki kişi olacağız...
Niçin saklamalı: Irmak boyunca tek bir su çiçeği bile yoktu. Ama karanfillemek, güllemek; hele hele karanfillemek, yine de ırmağın elindeydi. Yapmadı bunu. Hiç yapmadı.
Anlamsız anlamsız konuşuyordum. Gözlerini irin irin açıp bana öyle bakmasını istemiyordum da ondan; kalmak istemiyordum da ondan; gitmek istiyordum da ondan.