Karanfilli Hikaye / Toplu Öyküler 1
Tarık Dursun K.Karanfilli Hikaye / Toplu Öyküler 1 Gönderileri
Karanfilli Hikaye / Toplu Öyküler 1 kitaplarını, Karanfilli Hikaye / Toplu Öyküler 1 sözleri ve alıntılarını, Karanfilli Hikaye / Toplu Öyküler 1 yazarlarını, Karanfilli Hikaye / Toplu Öyküler 1 yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Sevmek Diye Bir Şey
İşte elimi sıkıyor. Gözleri yok. Ağzı bir incir gibi buruşuk. Artık öpülmez, biliyorum. İşte...
Sayfa 253 - YKYKitabı okudu
"... Kapıda karşılandığında ona kim karanfil getirecek bir daha? Hiç kimse. Onun karanfil sevdiğini bir tek ben biliyordum. Benim karanfil getirmeyi sevdiğimi de bir tek o biliyordu."
Sayfa 252 - YKYKitabı okudu
"... Benim ne yaptığımdan ona ne, peki? Artık hiçbir davranışım onu ilgilendirmez. Ne yapıyorsam yapıyorum. Ne yapıyorsam... Onu seviyorum. İşte bunu yapıyorum. Söylesem, güler. Seni seviyorum dediğinde, ben de ona gülüyordum. Çok gülünç geliyordu bana. Seni seviyorum, seni seviyorum! Bu iki keline, bu iki kelimelik havada bir cümle, bir kadının ağzında çoğalıyor, gülünçlüğünü büyütüyor, arttırıyor. Geri dönülmez çocuksuluğuna, kadınsılığına -ne kadar yoksul, ne kadar acınacak bir kadın yanıdır o- aç hayvan yanına... Onunki kadar kendiminkine... Kendiminkilere..."
Sayfa 251 - YKYKitabı okudu
Sevmek Diye Bir Şey
İkimiz birlikte burdan çıkacağız, hemencecik kapı önünde ayrılacağız. O andan başlayarak iki yabancıyız artık. Karanlığa gömülü, düzen dışı bir ışık yokluğunda yüzen kalabalıkların yabancılığını karşılıklı duyacağız. İki yarım yabancı gibi kısa, kuru bir allahaısmarladık, bir güle güle ile ayrılacağız. Bir daha da birbirimizi hiç görmeyeceğiz. Görsek bile, görmezlikten geleceğiz. Birbirlerini artık hiç tanımayan, tanımayacak iki ayrı, bölünmüş iki kişi olacağız...
Sayfa 249 - YKYKitabı okudu
"Hiç..." dedi. "Sonrası hiç!"
Sayfa 249 - YKYKitabı okudu
... Onu arayacağım, yokluğunu duyacağım. Ama o beni aramayacak. Biliyorum. Benimle olan bağı ne kadarlıktı ki zaten? Bir kuş bir evin damından öbür evin damına yüksele alçala ne kadarlık bir sürede uçarsa, o kadarlık bir süreydi. Beni hiç sevmedi. Hiç sevmedi beni.
Sayfa 249 - YKYKitabı okudu
Sevmek Diye Bir Şey
Niçin saklamalı: Irmak boyunca tek bir su çiçeği bile yoktu. Ama karanfillemek, güllemek; hele hele karanfillemek, yine de ırmağın elindeydi. Yapmadı bunu. Hiç yapmadı.
Sayfa 247 - YKYKitabı okudu
Sevmek Diye Bir Şey
Ne fena! Artık o yeşiller yok gözlerinde. Açılmış. Burulmuş. Kıpır kıpırdı eskiden. Şimdi sahipsiz bir sokak köpeğinin gözleri gibi. Usanç da veriyor.
Sayfa 247 - YKYKitabı okudu
İlik
"Hiç gitme, emi?"
"Gitmem..."
"Hiç gitme ama..."
"Hiç gitmem..." dedim.
Sayfa 244 - YKYKitabı okudu
İlik
Gidemedim. Gitmiyordum, gidemiyordum, öyle duruyordum durduğum yerde.
Sayfa 243 - YKYKitabı okudu
Susaktı, ezgisizdi: Kabuğu yarılmış bir yaradan acı acı mor kanıyordu.
Sayfa 242 - YKYKitabı okudu
İlik
İçim eziliyordu. Tiyatroda sayıyordum ikimizi de. Ezberlenmiş, kendimizin, kendi duyularımızın dışında, başkasının yazdıklarını konuşuyorduk. Her şeyimiz ölçülüydü. Benim soğukluğum, bıkkınlığım; onun hastalığı, belirgin kocamışlığı, tavandan gürül gürül başımıza yağan çiğ ışık, hırçınlığı, "seviyorum" a doymazlığı bundan geliyordu.
Sayfa 241 - YKYKitabı okudu
İlik
Anlamsız anlamsız konuşuyordum. Gözlerini irin irin açıp bana öyle bakmasını istemiyordum da ondan; kalmak istemiyordum da ondan; gitmek istiyordum da ondan.
Sayfa 240 - YKYKitabı okudu